„Witam! Niedawno oglądałam u Państwa węża jaskiniowego. Wyjęte z terrarium zwierzę zaczęło zachowywać się trochę agresywnie. Chciałam dowiedzieć się coś więcej na temat usposobienia i ich charakteru. Za cenne informacje z góry dziękuję.” - Julia

Zapewne wąż, o którego chodzi to Orthriophis taeniurus ridleyi. Jest to jeden z siedmiu podgatunków gatunku nazywanego połozem tajwańskim. Pospolicie wśród terrarystów nazywany po prostu Taeniurą. Sama odmiana Ridley jest nazywana wężem jaskiniowym, gdyż w naturze najczęściej są spotykane w ich okolicach, gdzie polują na nietoperze.

Co do zachowania Taeniury, opisana przez Panią sytuacja jest dość częstym zjawiskiem u młodych osobników z rodziny węży właściwych. Do niej zaliczają się też: węże zbożowe, węże amurskie, pończoszniki, zaskrońce itp. Osobniki, które nie przekroczyły 1,5 m mogą w naturze paść ofiarą bardzo wielu drapieżników.

Mogłoby się wydawać, że gad, który ma ponad 1 metr jest dość długi, jednak jego waga to zaledwie kilkaset gram. Więc nawet już względnie długie osobniki mogą zostać upolowane przez ptaki drapieżne lub wszystkożerne (jak np: wrony i sroki), koty, oposy, łasicowate, a nawet dorosłe szczury.

Małe węże w pierwszych miesiącach, a czasem nawet latach swojego życia muszą zachowywać się agresywnie, żeby odstraszyć wszelkich możliwych drapieżników. Z wiekiem ta cecha mija, gdyż po osiągnięciu 1,5 metra są już w stanie same upolować swoich byłych prześladowców.

Oczywiście w warunkach domowej hodowli można znacznie przyśpieszyć zanik agresji. Wystarczy żebyśmy oswajali naszego podopiecznego, często wyjmując go z terrarium, biorąc na ręce i przyzwyczajając do naszego zapachu. To przepis na posiadanie w 100% oswojonego pupila.

Pamiętajmy jednak, że powinniśmy zostawić go w spokoju i nie wyciągać z terrarium w trakcie aklimatyzacji w nowym miejscu, gdy zauważymy, że zbliża się do wylinki, po każdym karmieniu, aż do chwili, gdy się wypróżni. (Gadom tym po zjedzeniu swojej ofiary poruszanie się przychodzi znacznie trudniej, dlatego wybierają sobie jakieś ciepłe miejsce, gdzie mogą w spokoju strawić pokarm. Tuż przed wylinką natomiast, zwierzę jest praktycznie ślepe i może instynktownie zachowywać się agresywnie na każdy ruch bądź dotyk.)

Wracając konkretnie do węża jaskiniowego uważam, że agresja przy niedużym nakładzie pracy podczas oswajania, powinna dość szybko całkowicie ustąpić. Jest to jeden z większych przedstawicieli rodziny węży właściwych, dorastający do średnio 210 cm, więc jako dorosły osobnik ma znacznie mniej naturalnych wrogów niż np. często hodowany jako pupil wąż zbożowy.

Tekst: Christian Schabinger
Zdjęcia: Robert Wieldzyk