Nazywana również amadyną zebrowatą. Należy do najbardziej popularnych ptaków ozdobnych na całym świecie. Ma wesołe usposobienie, małe wymagania i łatwo się rozmnaża. Utrzymanie tych ptaków nie obciąża domowego budżetu.

Środowisko naturalne zeberki

Ojczyzną zeberek jest Australia, ale wszystkie sprzedawane w sklepach osobniki pochodzą z hodowli.

Wygląd zeberki

Zeberki są niewielkimi ptakami, osiągającymi około 10 centymetrów długości (razem z ogonem).

Dzikie osobniki są szarawe z jasnym brzuchem. Samce mają pomarańczowe policzki i charakterystyczne prążki na piersi, boki ich ciała są brązowe.

W niewoli wyhodowano liczne odmiany barwne. Znane są również odmiany czubate, czyli z tzw. koroną lub półkoroną.

Długość życia zeberki

Średnia długość życia zeberek wynosi pięć lat.

Zachowanie i wymagania zeberki

Zeberki są spokojnymi, a nawet nieco płochliwymi ptakami. W swoim naturalnym środowisku żyją w dużych grupach.

Nie są specjalnie hałaśliwe. Ich ciche ćwierkanie raczej trudno uznać za śpiew, ale raczej jest przyjemne dla ucha. Przy odrobinie cierpliwości można je oswoić.

Ptaki są niewielkich rozmiarów, co nie oznacza, że można je trzymać w małych klatkach dla ptaków. Szczególnie, że powinny żyć w grupach, ewentualnie parami.

Pożywienie zeberki

Jako podstawę podajemy im pokarm dla małych ptaków egzotycznych. Urozmaiceniem jest zielenina i soczyste owoce.

Rozmnażanie zeberki

U większości odmian barwnych samiec i samica wyraźnie różnią się od siebie: samca można rozpoznać po wzorze na szyi i piersi i pomarańczowych plamach na policzkach.

Jednak u niektórych odmian, np. białej, takich różnic nie znajdziemy. Wówczas pewną wskazówka może być ubarwienie dzioba i nóg: ich czerwona barwa jest bardziej intensywna u samców.

Zeberki zazwyczaj łatwo przystępują do lęgów. W klatce należy zawiesić budkę lub specjalny wiklinowy koszyk dla małych łuszczaków. Po założeniu jajeczek pary nie rozdzielamy.

Systematyka zeberki

Zeberki zaliczane są do rodziny astryldów w obrębie rzędu wróblowych. Ich bliskimi krewniakami są na przykład mewki japońskie i amadyny, a dalszymi kuzynami wróble.

W literaturze można spotkać się z dwoma nazwami systematycznymi: Taeniopygia guttata lub Poephila guttata

Królestwo: zwierzęta
Typ: strunowce
Podtyp: kręgowce
Gromada: ptaki
Rząd: wróblowate
Podrząd: śpiewające
Rodzina: astryldy
Rodzaj: Taeniopygia (Poephila)
Gatunek: Taeniopygia guttata syn. Poephila guttata (zeberka, amadyna zebrowata)

Tekst: Jacek P. Narożniak
Zdjęcie: Fotolia.com