A gdyby tak można było zatrzymać czas i sprawić, by Twój pupil nigdy nie urósł? By na zawsze zachował wygląd małego, uroczego kociaka? Co prawda, czasu nie da się cofnąć ani zatrzymać, ale istnieją na świecie koty miniaturki, które przez całe życie przypominają kocięta. Co to za rasy? Jaki jest najmniejszy kot świata i gdzie można go spotkać?

Najmniejszy kot świata wcale nie jest kotem domowym!

Zanim poznasz wszystkie udomowione rasy kotów miniaturowych, warto poświęcić chwilę pewnemu dzikiemu mruczkowi. Co ciekawe, najmniejszym przedstawicielem kotowatych na świecie jest kot rudy zwany także kotem rdzawym. Ten wyjątkowy zwierzak zamieszkuje tereny Indii i Sri Lanki, wybierając głównie rejony skaliste lub gęsto porośnięte roślinnością. Najmniejszy kot świata waży zaledwie 0,8 do 1,6 kg, a jego długość ciała nie przekracza 48 cm. Ma ciekawe brunatno-szare umaszczenie z rdzawymi cętkami na grzbiecie i białym brzuchem. Uroku dodają mu duże oczy o nieco dziecięcym wyrazie oraz drobne uszy.

Pomimo tak uroczego wyglądu kot rudy pozostaje drapieżnikiem, który w niczym nie ustępuje swoim dużo większym kuzynom. Jest niezwykle szybki i zwinny, dzięki czemu doskonale radzi sobie z polowaniem na mniejsze zwierzęta, takie jak ptaki, gryzonie, żaby czy owady. Niestety najmniejszy kot na świecie jest gatunkiem niezwykle rzadkim i narażonym na wyginięcie Prawdopodobnie jego populacja na wolności nie przekracza 10 000 osobników. Zwierzaki te bywają tępione przez kłusowników za wyrządzanie szkód w hodowlach drobiu oraz ze względu na ładnie umaszczone futerko. Międzynarodowa Unia Ochrony przyrody wpisała kotka rudego do czerwonej księgi gatunków zagrożonych.

Koty miniaturki – 6 ras, które musisz poznać!

Marzysz o mruczku, który na zawsze zachowa wygląd kilkumiesięcznego kociaka? Choć brzmi to nieprawdopodobnie, wygląda na to, że Twoje życzenie jednak może się spełniać! Istnieją bowiem rasy kotów miniaturek o bardzo niewielkich rozmiarach.

Wybierając takiego pupila, pamiętaj jednak, że większość tych ras wyhodowano poprzez utrwalanie pewnych wad i mutacji genetycznych. Niektóre rasy kotów miniaturowych budzą wiele kontrowersji z uwagi na słabe zdrowie i wady wrodzone przekazywane z pokolenia na pokolenia. Mimo to rasy te cieszą się coraz większą popularnością. Oto 6 najmniejszych kotów na świecie!

Kot singapurski – naturalna rasa miniaturowa

Koty singapurskie są najmniejszą naturalną rasą kotów na świecie. To znaczy, że zwierzaki te powstały same, bez ingerencji człowieka. Dzięki temu są stosunkowo zdrowe i nie cierpią z powodu żadnych wad genetycznych.

Dorosły osobnik jest dwa razy mniejszy od przeciętnego domowego mruczka. Jego waga nie przekracza 3,5 kg. Sylwetka jest drobna, ale dość muskularna. Uwagę zwracają duże oczy w kształcie migdałów i krótka, jedwabista sierść. Futerko kotka singapurskiego jest miękkie, ale nie puszyste. Zdobią je ciemne pasemka włosów okrywowych, które na jasnym podszyciu dają ciekawy efekt cieniowania.

Uroda i niewielkie rozmiary to nie jedyne zalety singapura. Zwierzaki te mają również przemiły, ujmujący charakter, który szybko zjednuje im przyjaźń ludzi. Kotek singapurski jest łagodny i uczuciowy, bardzo potrzebuje kontaktu z człowiekiem i źle znosi samotność. Jest jednak ciekawski, inteligentny i aktywny. Lubi zabawę i ceni sobie towarzystwo kotów o podobnym usposobieniu.

Rasa ta należy do rzadko spotykanych. Pula genetyczna jest niestety bardzo ograniczona, a mioty kotów rasowych są niewielkie. Zwykle na świat przychodzą 2-3 kocięta. Koty singapurskie uznawane są przez większość światowych organizacji felinologicznych, takich jak FIFe oraz WCF.

Kot perski miniaturowy i filiżankowy (Teacup persian), czyli wieczny kociak

Już na wstępnie warto zaznaczyć, że pers filiżankowy to jedna z najbardziej kontrowersyjnych ras, jakie kiedykolwiek stworzono. W przeciwieństwie do wspomnianego wyżej singapurczyka persy są zwierzakami silnie zmutowanymi. Rasa ta powstała bowiem dzięki temu, że do planów hodowlanych włączono czworonogi obciążone genem karłowatości. W efekcie na świat przychodzą koty, które z łatwością mieszczą się w filiżance do herbaty. Stąd zresztą wzięła się nazwa tych zwierzaków – „teacup persian cats”.

Zwierzaki te występują jednak w dwóch odmianach. Przedstawiciele pierwszej, czyli kotki perskie miniaturowe powinny ważyć około 2 kg. Z kolei koty filiżankowe nie więcej niż 1 kg. Jak łatwo się domyślić, rozmnażanie czworonogów obciążonych tak poważnymi wadami genetycznymi bardzo odbiło się na ich kondycji i odporności. Zwierzaki te są słabe i delikatne, a ich kościec nie twardnieje tak, jak u normalnie rozwijających się kociaków. Rasa obarczona jest skłonnością do chorób układu ruchu oraz schorzeń serca i układu krążenia. W związku z tym, kotki perskie przez całe życie wymagają szczególnie troskliwej opieki oraz uwagi opiekuna.  Łatwo zrobić im krzywdę, więc zdecydowanie nie nadają się do domu z małymi dziećmi. To raczej zwierzaki dla dorosłego, doświadczonego opiekuna, gotowego poświęcić pupilowi maksimum czasu i uwagi.

Munchkin, czyli kocia wersja jamnika

Munchkin to kolejna rasa, wokół której narosło wiele kontrowersji. Ze względu na poważne problemy zdrowotne i wady genetyczne kociąt, wiele organizacji w ogóle nie ustaje jej istnienia. Rasę odrzuciła między innymi FIFe, brytyjskie stowarzyszenie GCCF oraz amerykańska organizacja CFA. Dlaczego?

Choć długość ciała munchkina nie odbiega mocno od budowy przeciętnego kota domowego, łatwo zauważyć różnicę w jego wysokości. Wiele osób porównuje koty tej rasy do jamników. Wszystko za sprawą charakterystycznych krótkich łap, które czynią munchikna znacznie mniejszym od jego kocich kuzynów. Krótkie nogi wywołują rozczulenie, niestety odbierają zwierzakowi całą kocią grację, a co najważniejsze stanowią przyczynę wielu problemów zdrowotnych.

Warto wiedzieć, że mutacja wywołująca karłowatość nóg, przyczynia się do powstawania innych wad genetycznych oraz do wysokiej śmiertelności płodów. Zdarza się, że nawet połowa miotu przychodzi na świat martwa. Mimo to kotki rasy munchkin wciąż cieszą się popularnością. Sympatię ludzi zjednuje im przede wszystkim łagodny, wesoły charakter. Zwierzaki te są towarzyskie i zawsze skore do zabawy. Świetnie odnajdują się zarówno w rodzinach z małymi dziećmi, jak i w domu singla czy osoby starszej, która będzie mogła poświęcać im dużo uwagi. Warto dodać, że munchkiny są aktywne i ciekawskie. Lubią biegać, a nawet skakać i się wspinać.

Devon rex – drobny kot bez sierści

Devon Rex to kolejna popularna rasa miniaturowa, uznana przez organizację FIFe. Zwierzaki te przyciągają uwagę swym oryginalnym wyglądem. Mają wielkie, nietoperzowate uszy i urzekające spojrzenie dużych, błyszczących oczu. Rex dewoński jest kotem o drobnej, smukłej budowie. Waży od 2,5 do 4 kg.

Charakterystyczną cechą rasy jest także bardzo krótkie i nieco falujące futerko. Sierść dewona nie jest rozmieszczona na ciele równomiernie, a jej długość nie przekracza 1,5 cm. Dlatego na pierwszy rzut oka rex wygląda, jakby w ogóle miał sierści. Co ważne, futerko to nie wymaga pielęgnacji, wręcz przeciwnie – natarczywe zabiegi pielęgnacyjne mogłyby zniszczyć delikatną okrywę włosową kotka.

Ogromną zaletą dewona jest jego charakter. Koty te są wesołe, ale niezbyt temperamentne. Lubią towarzystwo ludzi i innych zwierząt, z którymi zawsze chętnie się bawią. Rex lubi być w centrum zainteresowania i z radością przyjmuje wszelkie pieszczoty. Szybko przywiązuje się do całej rodziny, ale przeważnie wybiera sobie jedną osobę, której jest najbardziej oddany. Chętnie towarzyszy domownikom we wszystkich codziennych czynnościach. Jest odważny i energiczny, więc łatwo przyzwyczaić go do spacerów w szelkach. Będzie idealnym kompanem dla rodzin z dziećmi, seniorów oraz singli poszukujących czworonożnego kompana na dobre i na złe.

Cornish rex – kot z futrem baranka

Cornish rex to kolejna miniaturowa rasa uznana przez większość prestiżowych organizacji felinologicznych. Te drobne, urocze kotki ważą nie więcej niż 4,5 kg, a długość ich ciała nie przekracza 30 cm. Ciało rexów jest drobne, ale muskularne. Ich cechą charakterystyczną jest miękkie kędzierzawe futerko, przypominające runo baranka. Co ciekawe, powstanie rasy zawdzięczamy spontanicznej mutacji genetycznej. W latach 50. XX wieku w brytyjskim hrabstwie Kornwalia przyszedł na świat kociak ze specyficzną, kręconą sierścią. Maluch pojawił się w miocie zwykłej kotki domowej, jednak sam dał już początek zupełnie nowej rasie – rex kornwalijski.

Koty te ceni się jednak nie tylko ze względu na oryginalny wygląd. Rasa ta odznacza się także miłym, ujmującym charakterem i kontaktowym usposobieniem. Koty z Kornwalii są przyjazne i towarzyskie, więc chętnie biorą udział we wszystkim, co akurat dzieje się w domu. Za opiekunem podążają dosłownie wszędzie, towarzysząc mu niczym cień. Najchętniej spędzają czas na zabawie i w ruchu. Nie znoszą jednak samotności, więc nie sprawdzą się u osób, które wiele czasu spędzają poza domem.

Rasa cornish rex nie jest obciążona żadnymi wadami genetycznymi. Zwierzaki te są stosunkowo zdrowe i długowieczne. Ze względu na specyficzną okrywę włosową mają jednak obniżoną tolerancję na zimno.

Toy Bobtail – kot z krótkim ogonem

Kolejnym najmniejszym na świecie kotem jest rosyjski toy bobtail, czyli kot z krótkim ogonem. Niestety jest to też kolejna rasa, powstała wskutek rozmnażania osobników obarczonych wadami genetycznymi, powodującymi liczne problemy zdrowotne. Rosyjscy hodowcy rozmnażali koty tajskie i dzikie, u których pojawił się gen odpowiedzialny na krótki ogon lub jego całkowity brak. Inną, równie oryginalną cechą bobtaila są niesymetryczne łapki. Tylne nogi tego zwierzaka są wyraźnie krótsze od przednich, przez co przypomina on nieco królika.

Dorosły bobtail osiąga wielość 3-miesięcznego kociaka. Przeważnie waży ok. 2,5 kg, ale zdarzają się osobniki o masie nieprzekraczającej 1 kg. Jego ogon ma zaś zaledwie maksymalnie 7 cm długości. Niestety podobnie jak miniaturowe persy, kot bobtail nie jest uznawany przez większość organizacji. Zwierzęta te obarczone są genem karłowatości, który odpowiada również za inne wady rozwojowe. Przedstawiciele tej rasy cierpią na choroby serca, kruchość kości oraz osłabienie mięśni. Przeciętna długość życia bobtaila wynosi od 5 do maksymalnie 10 lat.

Charakter toya można określić jako przyjacielski i kontaktowy. Ten zwierzak nigdy nie odmówi pieszczot ani zabawy. Wykazuje też dużą ciekawość i odwagę w eksplorowaniu świata, więc chętnie towarzyszy opiekunowi we wszystkich aktywności. Bobtail uchodzi za czworonoga sprytnego i inteligentnego, niestety z uwagi na delikatne zdrowie, może być towarzyszem tylko dla osób doświadczonych i gotowych na poświęcenie pupilowi całej uwagi.

Rekordy Guinnessa – najmniejsze koty w historii

Na pierwszym miejscu w rankingu najmniejszych kotów w historii plasuje się zwierzak o imieniu Tinker Toy. Był on przedstawicielem rasy himalajskiej i ważył niecałe 700 gramów. Ten filigranowy kotek miał też jedynie 7 cm wzrostu i 19 cm długości. Niestety żył jedynie 6 lat.

W Księdze Reordów Guinnessa znalazł się także kociak imieniem Cye, dumny przedstawiciel rasy munchkin. Zwierzak dorósł do 13,6 cm wysokości.

Koty miniaturki – czy warto decydować się na taką rasę?

Jak już wspomniano, niektóre rasy kotów miniaturek budzą wiele sprzecznych opinii. Dotyczy to przede wszystkim perskich teacup cats oraz rosyjskich bobtailów. Istnienie tych ras budzi poważne wątpliwości felinologów z renomowanych organizacji, takich jak FIFe oraz TICa. Z kolei to, że rasy te nie są oficjalnie uznawane, utrudnia ustalenie jednego, spójnego wzorca, którego powinni trzymać się hodowcy. Fakt ten stanowi idealne warunki dla tak zwanych pseudohodowców, nastawionych wyłącznie na zysk. Nad ich działalnością nie czuwa żadna organizacja, która mogłaby wydać wiarygodny rodowód. Nabywając zwierzę z takiego miejsca, nie masz żadnej gwarancji, jak traktuje się tam koty ani jaki jest ich faktyczny stan zdrowia. W rezultacie może trafić do Ciebie zwierzak obciążony poważnymi chorobami, wymagający stałej i kosztownej opieki.

Jeśli marzysz o pupilu w rozmiarze XS, pomysł o rasie uznanej przez duże i poważane instytucje. To może być Devon lub Cornish rex albo kot z Singapuru. To czworonogi o niewielkich gabarytach, cieszące się dobrym zdrowiem i uznane przez najważniejsze organizacje.

Jak opiekować się kotem miniaturką?

Niepozorny wygląd małego kota może zmylić, ale musisz pamiętać, że jego potrzeby niczym nie różnią się od potrzeb większych czworonogów. W jego naturze nadal drzemie instynkt drapieżnika i mięsożercy. Futrzak w wersji mini będzie potrzebował starannie zbilansowanej karmy z dużą zawartością mięsa i niezbędnych składników odżywczych, takich jak tauryna czy kwasy Omega-3. Musisz także zapewnić mu miejsce do zabawy oraz inne pomocne akcesoria, typu drapak dla kota.

Niektóre koty małych ras, takie jak Devon czy cornish rex cenią sobie aktywność. Jeśli bierzesz pod uwagę częste wyprawy z pupilem, wyposaż się w odpowiednie szelki i smycz. Ważnym elementem wyprawki jest też transporter dla kota, który ułatwi wizyty u weterynarza oraz przewożenie pupila w samochodzie.