Zrób wyjątkowe zakupy w promocji Wakacje Cenowe Last Minute w dowolnym sklepie stacjonarnym Kakadu Zoo i dodatkowo wygraj jeden z pięciu voucherów o wartości 2 000 złotych na wyjazd ze swoim...
Dysplazja stawu biodrowego u psa jest poważnym schorzeniem ortopedycznym, które diagnozuje się najczęściej u dużych czworonogów. Nieleczone zwyrodnienia powodują dokuczliwy ból, a z czasem mogą całkowicie uniemożliwić psu normalne poruszanie. Czym właściwie jest dysplazja u psa? Co ją powoduje i które psy są na nią najbardziej narażone?
Uważa się, że na dysplazję stawów chorują wyłącznie starsze psy. Nic bardziej mylnego! Nieprawidłowe ukształtowanie stawów może dać o sobie znać już w wieku szczenięcym. Istnieje także kilka ras, które ze względu na swą budowę mają większe predyspozycje do zachorowania. Są to przede wszystkim psy ras dużych i olbrzymich. Choć dysplazji stawów nie da się wyleczyć, to istnieje kilka sposobów na zahamowanie jej rozwoju. Jak zadbać o swojego pupila?
Dysplazją stawów nazywamy schorzenie polegające na nadmiernym rozluźnieniu struktur stawowych. Samo słowo „dysplazja” pochodzi z greki i oznacza dosłownie „złe ukształtowanie”. To wyrażenie najlepiej oddaje istotę rzeczy. Dysplazja polega bowiem na złym, czyli patologicznym rozwoju powierzchni stawowych oraz nieprawidłowym ukształtowaniu samego stawu.
Charakterystyczne dla dysplazji jest więc:
Ujmując rzecz najprościej – zbyt luźna panewka nie stanowi należytej podpory dla kości, więc staw częściowo wypada z niej podczas poruszania się. Rozluźnienie w obrębie stawu powoduje ocieranie się kości udowej o kość miednicy, a co za tym idzie dotkliwy ból i stan zapalny.
Dużo mówi się o tym, że dysplazja psów jest chorobą genetyczną, czyli dziedziczoną po obarczonych nią przodkach. Rzeczywiście istnieją rasy z genetycznymi predyspozycjami do zachorowania na dysplazję. Ma to związek z charakterystyczną budową ich ciała, masą oraz wielkością. Ryzyko wystąpienia dysplazji dotyczy przede wszystkim dużych psów, takich jak owczarek niemiecki, labrador, bernardyn czy nowofundland. Przypadki tej choroby zdarzają się jednak również u psów ras małych i miniaturowych, między innymi u buldogów francuskich, spanieli, bassetów i amstafów.
Hodowle psów rasowych przykładają wielką wagę do badań i testów potwierdzających zdrowie swoich reproduktorów. Niestety pochodzenie od zdrowych rodziców nie daje żadnej gwarancji na to, że szczenię nie zapadnie na dysplazję stawu biodrowego w przyszłości. Geny to nie wszystko – ogromny wpływ na rozwój choroby mają także czynniki środowiskowe, takie jak:
Pierwsze objawy dysplazji stawu biodrowego można zaobserwować już u około 6-miesięcznych szczeniąt. Jak objawia się dysplazja? Do pierwszych i najczęściej występujących symptomów zaliczamy:
Jeśli zauważysz podobne zmiany w zachowaniu swojego pupila, koniecznie zabierz go do lekarza weterynarii. Aby potwierdzić dysplazję stawów u psa, należy wykonać badanie RTG stawów, CT oraz fizykalne badanie ortopedyczne. W przypadku młodych psów przeprowadza się próby Barlowa lub Bardensa w celu oszacowania ruchomości stawu. Badanie RTG wykonuje się w trzech projekcjach. Zmiany w budowie torebki stawowej są już dobrze widoczne u psów w 18 miesiącu życia.
Badania w kierunku dysplazji są konieczne w przypadku psów obciążonych predyspozycjami do tej choroby, jeśli mają być dopuszczone do hodowli. Ocena wyników badań opisywana jest w skali od A do E. Ocena stawów A oznacza, że pies jest wolny od zwyrodnień, a E określa ciężki, zaawansowany stopień schorzenia. Do hodowli dopuszczane są psy z oceną A i B.
Dysplazja stawów nie jest chorobą w pełni uleczalną. Schorzenie to postępuje przez całe życie psa, a nieleczone może w krótkim czasie doprowadzić go do stanu, w którym nie będzie mógł się poruszać. Na szczęście istnieje wiele sposobów na spowolnienie rozwoju choroby i ograniczenie jej przykrych objawów.
Leczenie schorzenia zależy od wieku psa, stopnia zaawansowania dysplazji oraz stopnia nasilenia towarzyszących jej objawów. Istnieją dwie metody leczenia dysplazji. W większości przypadków stosuje się tak zwane leczenie zachowawcze, polegające na zahamowaniu rozwoju choroby i poprawie komfortu życia zwierzęcia. W określonych przypadkach wykonuje się także złożone zabiegi chirurgiczne.
Czynnikami, które mogą zadecydować o zastosowaniu leczenia zachowawczego, są między innymi wiek psa oraz stopień zaawansowania zmian zwyrodnieniowych. Duże znaczenie mają także możliwości finansowe opiekuna, ponieważ złożone leczenie operacyjne wiąże się niestety ze znacznymi kosztami. Terapię typu zachowawczego stosuje się głównie w początkowych i niezbyt zaawansowanych przypadkach. Polega ono na:
Lekarz weterynarii powinien dopasować indywidualny plan leczenia, dostosowany do potrzeb i kondycji psiego pacjenta. Jeśli zwierzak ma nadwagę lub jest otyły, trzeba będzie popracować nad jego dietą i zredukować masę ciała. Duże znaczenie ma także suplementacja i dostarczanie organizmowi tych substancji, które bezpośrednio wpływają na kondycję stawów. Tu pomocne będą preparaty bogate w składniki, takie jak kolagen i kwasy Omega-3, a także glukozaminę i chondroitynę.
W wielu przypadkach weterynarze zalecają także podawanie psom leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych, które uśmierzają dyskomfort i poprawiają komfort życia czworonoga. Dobre rezultaty przynosi także rehabilitacja. Dzięki niej można skorygować postawę psa i polepszyć jego sprawność ruchową. W dysplazji stawu biodrowego zaleca się przede wszystkim ćwiczenia na bieżni wodnej, a także laseroterapię czy sonoterapię.
Warto pamiętać, że psy z dysplazją stawów biodrowych nie powinny całkiem rezygnować ze zwykłej aktywności fizycznej. Oczywiście jej rodzaj i zakres należy dostosować do możliwości pupila i stopnia rozwoju choroby. Zwierzaki cierpiące na dysplazję muszą zrezygnować z biegania i skoków, ale długie spokojne spacery pozwolą im zachować sprawność i prawidłową masę ciała.
W weterynarii wyróżnia się kilka zabiegów operacyjnych, pomocnych w terapii dysplazji stawów u zwierząt. Niestety większość z nich można wykonać jedynie u młodszych czworonogów, a niektóre zależą w dużej mierze od stopnia rozwoju choroby. W przypadku ras ze skłonnością do dysplazji warto wykonać pierwsze badanie stawów poprzez RTG już w wieku 2-4 miesięcy. Oczywiście brak zmian chorobowych w tym okresie nie oznacza, że pupil nie zapadanie na dysplazję w późniejszym czasie.
Zabiegi chirurgiczne stosowane w leczeniu dysplazji to:
Metodę tę stosuje się wyłącznie u szczeniaków poniżej 20. tygodnia życia. W tym wieku zwierzaki rzadko wykazują jakiekolwiek objawy kliniczne, więc wskazaniem do zabiegu są wyłącznie testy badań przesiewowych. Sam zabieg polega na uszkodzeniu płytki wzrostowej w obrębie spojenia łonowego. Powoduje to zatrzymanie wzrostu w obszarze kości łonowej oraz zmianę ukątowania w stawie. Dzięki temu panewka całkowicie zakrywa głowę kości udowej.
Zabieg ten można przeprowadzać u psów młodych oraz całkowicie dojrzałych. Polega on na przecięciu miednicy w trzech miejscach, tak aby doszło do zmiany ukątowania panewki i dopasowania powierzchni stawowych.
Zabieg ten wykonuje się w bardzo zaawansowanych stadiach choroby i przy znacznym pogorszeniu jakości życia zwierzęcia. Polega na usunięciu stawu biodrowego i zastąpieniu go sztucznym, wykonanym ze stopów metali. Metodę tę stosuje się przeważnie u psów starszych.
To skomplikowany zabieg, stosowany jedynie w najcięższych przypadkach. Chodzi w nim o usunięcie głowy i szyi kości udowej, zmienionej procesem zwyrodnieniowym. Miejsce to wypełnia następnie tkanka łączna, która pełni funkcję stawu zastępczego, tj. rzekomego.
Dysplazja stawów jest chorobą genetyczną, której nie da się ani w pełni zapobiec, ani wyleczyć. Nie znaczy to jednak, że jako opiekun nie masz żadnego wpływu na kondycję swojego pupila. Istnieje wiele sposobów na hamowanie rozwoju choroby czy ograniczenie ryzyka jej wystąpienia. Wiele zależy od wspomnianych wcześniej czynników środowiskowych, takich jak dieta czy warunki bytowe zwierzęcia. Co można zrobić, by zadbać o stawy swojego czworonoga?
Dysplazja stawów kojarzy się raczej ze starszymi czworonogami oraz z psami o większych gabarytach. Tymczasem choroba ta może dotknąć psa w każdym wieku, niezależnie od jego wagi czy wielkości. Niektóre rasy mają jednak większe predyspozycje do dysplazji. Są to między innymi:
Zrób wyjątkowe zakupy w promocji Wakacje Cenowe Last Minute w dowolnym sklepie stacjonarnym Kakadu Zoo i dodatkowo wygraj jeden z pięciu voucherów o wartości 2 000 złotych na wyjazd ze swoim...
Na rynku jest mnóstwo modeli smyczy. Nie każda nadaje się dla każdego psiaka, dlatego decydując się na konkretny zakup, musimy wiedzieć, czego potrzebujemy i przede wszystkim, co będzie najlepsze dla...
Każdy psiak potrzebuje adresówki. Bez względu na to, czy na spacery zawsze chodzi z nami, czy też wybiera się na samotne przechadzki, identyfikator to niezbędne akcesorium, które zapewnia mu bezpieczeństwo...
Smycz automatyczna to bez wątpienia bardzo pomysłowy wynalazek. Nasz pupil zyskuje dzięki niej więcej swobody podczas spacerów, a jednocześnie wciąż pozostaje pod naszą kontrolą. Tylko czy taka smycz rzeczywiście nadaje...
