Tak, szczury są bardzo inteligentne. Jest to dosyć powszechna, można nawet powiedzieć, że obiegowa opinia, ale ma w sobie bardzo dużo prawdy. Nowoczesne badania z zakresu zoopsychologii, jak również szeroko zakrojone eksperymenty naukowe wykazały, że mózg szczura ma podobną budowę do mózgu człowieka. Gryzonie te zajmują czołowe miejsce w rankingach na najbardziej inteligentne zwierzęta, obok delfinów czy psów. Szybko się uczą, mają świetną pamięć, ale są również zwierzakami bardzo społecznymi, co niezwykle pomaga im przetrwać w miejskiej dżungli. Najwięcej szczurów jest właśnie w wielkich miastach, między innymi w Nowym Jorku, gdzie dostosowały się do życia nawet na najwyższych piętrach drapaczy chmur.

Mózg szczura jest wyjątkowy

Mózg szczura, jak wspomniano wyżej, jest zbliżony budową do ludzkiego. Na czym polega to podobieństwo? Na dużej ilości komórek nerwowych otoczonych substancją glejową, która umożliwia neuronom nie tylko szybkie komunikowanie się ze sobą, ale również odżywia je i gwarantuje bardzo dobre warunki do pracy i rozwoju. W porównaniu do szczurów, delfiny mają co prawda równie dużo substancji glejowej, ale o wiele mniej komórek nerwowych, a przede wszystkim dużo mniej połączeń między nimi. U szczurów dodatkowo proporcje objętości substancji glejowej do objętości komórek nerwowych są podobne do ludzkich. Dzięki takiej budowie mózgu bardzo szybko się uczą, również na swoich błędach, są świetnie zorganizowane jako „wataha”, ostrożne, a dodatkowo niezwykle społeczne, wrażliwe na inne osobniki i potrafiące doskonale współpracować i pomagać.

Szczur nie popełnia tych samych błędów dwa razy

Szczury doskonale przystosowały się do życia w niebezpiecznym środowisku, bez względu na to, czy chodzi o nowoczesną metropolię, czy o las, park, łąkę albo tereny nadmorskie. Opanowały właściwie wszystkie środowiska, na świecie nie występują tylko w rejonach subpolarnych oraz na naprawdę dużych wysokościach. Jak im się to udało? Doskonale analizują wszystko, co dzieje się wokół nich i nie dają się dwukrotnie oszukać. Jeśli szczur wpadnie w pułapkę i uda mu się z niej wydostać, nigdy więcej do takiej konstrukcji się nie zbliży, nawet jeśli zostanie w niej umieszczony smakołyk. Ta zasada działa przy każdej czynności tych gryzoni. Gdzieś się nie da dostać? Po pierwszej porażce szczury wymyślają inną możliwość zdobycia danego terenu. Jeśli się w ogóle nie uda, odpuszczą. Przynajmniej dopóki nie znajdą sposobu, aby bezpiecznie pokonać przeszkody. Działa to również w przypadku poznawania nowych rzeczy. Zwierzaki te są bardzo ostrożne. Czekają kilka dni, jeśli coś budzi ich wątpliwości. Mają czas, aby poddać analizie niebezpieczny przedmiot i nauczyć się, w jaki sposób działa. Są doskonałymi obserwatorami i potrafią wyciągać logiczne wnioski z postępowania innych. Prawie nigdy nie ryzykują, jeśli nie ma absolutnej konieczności. Wolą cierpliwie zaczekać i zobaczyć, rozłożyć mechanizm funkcjonowania problemu na części pierwsze. Są dzięki temu świetnymi strategami i udaje im się zasiedlać każde możliwe środowisko. Do tego dochodzi ich naturalne przystosowanie, czyli silny organizm. Szczur jest w stanie przegryźć zębami beton. Wytrzyma długo bez jedzenia. Porusza się po każdej powierzchni. Dzięki silnemu ciału i bystremu umysłowi potrafi przywłaszczać sobie bez trudu nowe tereny, wypierając z nich rodzimych mieszkańców. Ten gryzoń jest uosobieniem Darwinowskiej teorii ewolucji, w myśl której przetrwają osobniki najbardziej przystosowane.

Szczury – bardzo społeczne zwierzęta

Szczury doskonale wiedzą, że w pojedynkę nie ma się zbyt wielkich szans, szczególnie w dużym, niebezpiecznym mieście. Dlatego żyją całymi gromadami. Są to jednak relacje oparte na wzajemnej pomocy, uczeniu się i ryzykowaniu jeden za drugiego. Każda grupa ma również swoją wewnętrzną hierarchię. W takim zespole zawsze są zwiadowcy. To oni badają teren, pierwsi zbliżają się do niebezpieczeństwa, jak również próbują nowe, podejrzane jedzenie. Szczury są niezwykle praktyczne. Wychodzą z założenia, że lepiej jest, aby umarł jeden osobnik, niż cała grupa. Jest to na swój sposób okrutne, ale świadczy o bardzo wysokiej inteligencji, logicznym myśleniu, jak również stopniu zorganizowania danych osobników. Jeśli zwiadowca przeżyje, reszta czuje się bezpieczna. Teren, pożywienie lub cokolwiek innego jest sprawdzone i nie zagraża reszcie. Takie zachowanie nie oznacza jednak, że szczury są wyrachowane i pozbawione uczuć. Wręcz przeciwnie, te zwierzaki są gotowe narazić własne bezpieczeństwo, aby ratować kompana. Przeprowadzono eksperymenty, w których sprawdzano, czy osobniki, którym uda się uwolnić, wrócą pomóc swoim towarzyszom. Zawsze wracały. Uczyły je otwierać klatkę, aby wszyscy mogli bezpiecznie się wydostać. Co więcej, jeśli miały wybierać między innym szczurem, a smakołykiem, zawsze w pierwszej kolejności ratowały z opresji kompana (sprawdź, jakie smakołyki lubią szczury KLIK). Świadczy to o tym, że zwierzaki te są bardzo empatyczne i doskonale rozumieją ideę wzajemności: jeśli teraz komuś pomogą, ten ktoś (albo ktoś inny z grupy) też pomoże im w sytuacji, kiedy będą tego potrzebować. Poza tym im więcej osobników w zespole, tym jest on silniejszy, a zatem wszyscy są bezpieczniejsi. Szczury wkładają mnóstwo pracy w to, aby klan się nie rozpadł.

Szczury uwielbiają uczyć się sztuczek

Szczur domowy (dowiedz się jakie cechy powinna posiadać klatka dla szczura KLIK), który nie spotyka tylu niebezpieczeństw na swojej drodze, co jego wolno żyjący kolega, też powinien mieć okazję, aby poćwiczyć swoje zdolności do szybkiego przetwarzania informacji, zapamiętywania ważnych rzeczy, jak również wzmocnić swoją koordynację ruchową (szczury są bardzo zwinne). Najlepszym sposobem jest nauka różnych komend, która da zarówno pupilowi, jak i właścicielowi, mnóstwo radości. Ponadto zżyjemy się mocniej z ulubieńcem. Te gryzonie uwielbiają bawić się z człowiekiem, są niezwykle towarzyskie, kochają współpracować. Czego możemy nauczyć naszego zwierzaka? Reagowania na imię, aportowania, wykonywania sztuczek. Mogą być proste, jak obrót albo wskoczenie na dłoń. Jeśli nasz szczur nie będzie miał z nimi żadnego problemu, możemy spróbować też czegoś trudniejszego: wyjmowania konkretnych przedmiotów z pudełka, wspinania się po linie, jeżdżenia na zabawkowej deskorolce. Pamiętajmy tylko, żeby ćwiczenia zawsze przypominały zabawę, a nie katorżniczą pracę. Jeśli przesadzimy, nasz pupil się zmęczy, znudzi i przestanie współpracować. Bawmy się z nim często, ale nie dłużej niż pół godziny. Weźmy też pod uwagę, że szczury, tak jak inne gryzonie, uwielbiają podgryzać różne rzeczy, w tym również rośliny i przede wszystkim kable! To bardzo niebezpieczne, więc pamiętajmy o oczyszczeniu terenu, na który wypuszczamy naszego zwierzaka. W trakcie zabawy albo po niej warto poświęcić też trochę czasu na pieszczoty. Szczury kochają być głaskane i drapane po głowie. Są bardzo towarzyskie i niezwykle mocno przywiązują się do właściciela. Okażmy im dużo miłości, a będą przeszczęśliwe (przeczytaj więcej o tym, co zrobić ze szczurem, gdy musisz wyjechać KLIK).

Zdjęcie: Fotolia.pl