Zrób wyjątkowe zakupy w promocji Wakacje Cenowe Last Minute w dowolnym sklepie stacjonarnym Kakadu Zoo i dodatkowo wygraj jeden z pięciu voucherów o wartości 2 000 złotych na wyjazd ze swoim...
Chow chow to pies, którego rozpoznamy już na pierwszy rzut oka. Charakterystyczna lwia grzywa, gęsta złotobrązowa sierść i niebieski język stanowią prawdziwą wizytówkę tej rasy. A jednak pies chow chow zachwyca nie tylko swoim wyglądem. Wyróżnia go także silny, niezależny charakter i nieco kocie usposobienie. Jaki tak naprawdę jest pies rasy chow chow i dla kogo mógłby być najlepszym towarzyszem?
Chow chow to jedna z najstarszych ras psów na świecie. Uważa się, że sam typ zwierzęcia znany był już przeszło tysiąc lat temu, a na przestrzeni wieków jego wygląd naprawdę niewiele się zmienił. Oficjalne pochodzenie rasy chow chow przypisuje się Chinom, ale to nie tam kynolodzy doszukują się jej powstania. Przodkowie tych wyjątkowych psów przybyli do Państwa Środka z północy, czyli ze stepów Mongolii, razem z wędrownymi pasterzami bydła.
Początkowo chow chow służyły więc jako psy stróżujące. Ze względu na wrodzoną czujność i nieufność wobec obcych doskonale sprawdzały się w roli pasterzy owiec i niektórych ras bydła. Obfite, gęste futro doskonale chroniło je także przed dużymi wahaniami temperatur występującymi tam w ciągu doby. Co ciekawe, psy chow chow słyną także z doskonałych umiejętności łowczych, a mongolscy myśliwi chętnie korzystali z ich pomocy w czasie polowań. Wykorzystywano je także jako psy zaprzęgowe, ciągnące dobytek i upolowaną zwierzynę.
Kiedy chow chow dotarł w końcu do Chin, natychmiast podbił serca tamtejszej arystokracji. Zwierzaki te ceniono za wszechstronne zastosowanie oraz wyjątkowy lwi wygląd. Z czasem psy tej rasy trafiły także do świątyń buddyjskich, gdzie miały chronić mnichów przed demonami i złymi mocami. Do dziś przed wieloma świątyniami zobaczyć można posągi tak zwanych psów Foo, czyli świątynnych strażników.
Chow chow trafił do Europy za sprawą angielskich marynarzy, którzy wyprawiali się na Daleki Wschód za rozmaitymi towarami. Ze względu na swoje wszechstronne umiejętności i dużą wytrzymałość rasa ta szybko znalazła „zatrudnienie” na ich statkach handlowych.
Kiedy zwierzaki w końcu dotarły na wyspy brytyjskie, wzbudziły tam ogólny podziw i sensację. Początkowo wystawiano je nawet w ogrodach zoologicznych, jako egzotyczne stworzenia z odległych stron. Podziwiano ich lwią grzywę, pyszczek niedźwiedzia i charakterystyczne skośne czy. Duże wrażenie robił także ciemny, prawie granatowych język.
Chow chow tak bardzo spodobał się Brytyjczykom, że z czasem rozpoczęto tam jego zorganizowaną hodowlę. W 1865 roku jednego z tych psów otrzymała królowa Wiktoria, a arystokracja szybko podchwyciła trend na posiadania „psa lwa”. Miłośnicy rasy założyli związek Chow Chow w 1895 roku, a już 10 lat później podobna organizacja powstała w Stanach Zjednoczonych.
Tego psa nie sposób pomylić z żadnym innym. Gęsta sierść i charakterystyczny niedźwiedzi pyszczek z lwią grzywą wyróżniają chow chowa spośród wszystkich znanych nam ras.
Chow chow należy do grupy szpiców azjatyckich. Jest psem średniej wielkości, ale o krępej i zwartej budowie ciała. Zgodnie ze wzorcem rasy samiec powinien osiągać wysokość od 48 do 56 centymetrów w kłębie, a samica od 46 do 51 centymetrów. Waga wynosi około 20-27 kilogramów w przypadku suk i 25-32 kilogramów u samców.
W zależności od odmiany sierść chow chowa może być krótka lub długa. Odmiany długowłose wyróżnia bujna i gęsta sierść z prostym i odstającym włosem okrywowym. Podszerstek powinien być miękki i wełnisty. Szata chow chowa jest szczególnie gęsta wokół szyi i na udach, na których tworzy charakterystyczne portki. Sierść odmian krótkowłosych jest równie gęsta. Nie przylega jednak płasko do grzbietu, jest prosta i odstająca, o pluszowej strukturze.
Wzorzec wyglądu rasy dopuszcza różne kolory umaszczenia:
Barwa sierści może być lekko cieniowana, ale nie łaciata. Spód ogona i wewnętrzna strona ud przeważnie jest nieco jaśniejsza niż reszta futra.
W Chinach chow chowy często nazywa się psami z niebieskim językiem. I rzeczywiście – zarówno język, jak i całe wargi oraz podniebienie tych czworonogów przybierają charakterystyczną ciemnoniebieską barwę. Dlaczego tak się dzieje?
Niestety nie do końca wiadomo. Prawdopodobnie ma to związek z rozproszoną pigmentacją, ale niektórzy badacze upatrują przyczyn w krążeniu krwi lub regulacji temperatury organizmu. Język i podobne i ciemnoniebieskiej barwie spotkać można również u psów rasy shar pei.
Choć naukowcy nie potrafią jednoznacznie wyjaśnić fenomenu niebieskiego języka, to chińskie legendy radzą sobie z tym bez problemu. Jedna z nich głosi, że kiedy bogowie tworzyli wszechświat i mocowali gwiazdy na firmamencie, niektóre niebieskie fragmenty nieba spadały na ziemię. Fragmenty te pozwolono zlizywać psom chow chow, stąd ich niebieski język.
Wielbiciele rasy mówią, że chow chow to kot w psiej skórze. Nie da się zaprzeczyć, że w tak stawianej tezie kryje się sporo prawdy. Pies rasy chow chow jest dumny i niezależny, a na jego szacunek i sympatię trzeba sobie zasłużyć. Zwierzak jest też raczej powściągliwy w okazywaniu uczuć i bardzo nieufny wobec obcych. Podobnie jak kot, chow chow sam decyduje kiedy i kogo zechce obdarzyć swoimi względami. Co jeszcze wyróżnia tego niezwykłego czworonoga?
Chow chow nie należy do psów, które podążają za człowiekiem krok w krok. Przedstawiciele tej rasy mają raczej samotniczą naturę i wolą chodzić swoimi własnymi drogami. Chow chow potrafi jednak być niezwykle lojalny wobec swego przewodnika i z wielkim oddaniem dbać o jego bezpieczeństwo. Nie jest jednak uległy i niełatwo poddaje się szkoleniu. Zwierzaki te mają tendencję do uporu i niezależności, trudno też doszukać się w nich tak typowej dla wielu psów chęci przypodobania się właścicielowi. Psy z niebieskim językiem są dumne, a na ich szacunek trzeba zasłużyć.
Chow chow to rasa bardzo nieufna w stosunku do obcych. Czujnie strzegą swego terytorium i dbają o bezpieczeństwo swej rodziny. Gdy w pobliżu pojawi się ktoś obcy, podnoszą alarm głośnym szczekaniem. Chow chow nie szczeka jednak zbyt często. Z natury jest raczej cichy i opanowany, a intruzów odstrasza już samą groźną postawą.
Warto pamiętać, że psy te potrzebują właściwej socjalizacji i oswajania z człowiekiem już od małego. Nie powinny żyć w odosobnieniu, na przykład w kojcu czy w budzie, ponieważ psy te szybko dziczeją i stają się niebezpieczne. Chow chow potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem i odpowiedniego szkolenia.
Psy tej rasy nie należą do sportowców. Nie w głowie im szaleńcza gonitwa za piłką, ponieważ nie przepadają za zbytnim wysiłkiem fizycznym. Codzienne spokojne spacery wystarczą im w zupełności. Chow chow lubi przebywać w domu razem z opiekunem, ale jest przy tym tak cichy, że jego obecność nieraz trudno zauważyć. Chętnie wyleguje się na kanapie i mało hałasuje.
Właściwie socjalizowany chow chow toleruje zarówno dzieci, jak i inne zwierzęta, ale ich wzajemne relacje rzadko bywają zażyłe. Psy tej rasy na ogół nie wykazują chęci uczestnictwa w dziecięcych zabawach i przeważnie ich unikają. Dużo lepiej dogadują się ze starszymi dziećmi, które wiedzą już, jak postępować z pupilem. Do towarzystwa innych psów i kotów trzeba chow chowa przyzwyczaić. Mniejsze zwierzaki mogą wzbudzać w nim instynkt łowiecki, więc wczesna socjalizacja jest niezwykle ważna.
Pies rasy chow chow ma silny charakter, który niełatwo poddaje się szkoleniu. W przypadku tej rasy trudno mówić o ślepym posłuszeństwie i podążaniu za przewodnikiem krok w krok. Przedstawiciele tej rasy nigdy nie będą całkowicie posłuszni poleceniom opiekuna, a po usłyszeniu komendy najpierw zastanowią się, czy w ogóle warto ją wykonywać.
Oczywiście nie znaczy to, że chowa nie da się wyszkolić. Psy tej rasy należą do wyjątkowo inteligentnych i kiedy tylko mają na to ochotę, bardzo chętnie przyswajają nowe umiejętności. Trzeba jednak pamiętać, że chow chow potrzebuje doświadczonego opiekuna, który za pomocą odpowiednich technik szkoleniowych przełamie jego upór i zachęci do wspólnej pracy. Podstawą treningu z chow chowem jest zaufanie i wzajemny szacunek. Już od szczeniaka należy też socjalizować pupila z innymi psami, uczyć zasad posłuszeństwa i przyzwyczajać do zabiegów pielęgnacyjnych.
Wygląd miłego, poczciwego misia potrafi zwieść. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że chow chowy to spokojne i łagodne psy, idealne dla rodziny z dziećmi. Nic bardziej mylnego. Zwierzaki te są dumne i uparte, a podążają tylko za tym opiekunem, który zaskarbi sobie ich szacunek. Dlatego rasa ta zdecydowanie nie nadaje się dla każdego.
Idealnym właścicielem chow chowa będzie osoba, która ma doświadczenie w szkoleniu psów, uszanuje dumny charakter psa z Mongolii i nie będzie oczekiwała od niego bezwzględnego posłuszeństwa. Pies ten najchętniej współpracuje z opiekunem, który szanuje i akceptuje jego autonomię.
Chow chow nie jest też dobrym psem rodzinnym. Przeważnie wybiera sobie jednego opiekuna, za którym podąża, natomiast wobec reszty członków rodziny zachowuje się pozytywnie, ale z dużo większym dystansem.
Chow chow jest psem dość odpornym i długo żyjącym. Niestety, podobnie jak wszystkie rasy psów, tak i ten zwierzak może być podatny na pewne choroby. Przedstawiciele tej rasy często cierpią na:
Wszystkie te dolegliwości wynikają między innymi z predyspozycji genetycznych, dlatego wybierając szczeniaka z hodowli, warto zwrócić uwagę na badania rodziców. Zwierzęta przeznaczone do rozmnażania powinny być przebadane pod kątem ww. chorób. Wszelkie niepokojące objawy należy także od razu konsultować z lekarzem weterynarii.
Ile żyje chow chow? Na szczęście zwierzaki te należą do dość długowiecznych ras. Przeciętna długość życia psa wynosi około 9-11 lat, ale właściwie żywione i pielęgnowane chowy mogą dożyć nawet 14 lat.
Prawidłowo zbilansowana dieta jest gwarancją zdrowia i dobrego samopoczucia każdego zwierzaka. Chow chow wymaga pożywienia wysokiej jakości, które zaspokoi jego zapotrzebowanie na energię i składki odżywcze. Dobrze sprawdzi się gotowa karma dla psów bogata w witaminy i minerały, które pozwolą utrzymać gęstą sierść pupila w dobrym stanie. Warto wybierać karmy dedykowane psom długowłosym, ze skłonnością do chorób dermatologicznych. W składzie karmy powinna znaleźć się także chondroityna i glukozamina, czyli składniki poprawiające kondycję stawów czworonoga.
W diecie pupila powinny znaleźć się także mokre przysmaki. Nie należy jednak przesadzać z ich ilością. Chow chow nie jest zbyt energiczny, więc może mieć problem ze spaleniem dodatkowych kalorii.
Najważniejszym elementem pielęgnacji zwierzaka o tak obfitej sierści jest szczotkowanie. Chow chow wymaga regularnego wyczesywania i szczotkowania za pomocą odpowiednich narzędzi. Psy te mają tendencję do obfitego linienia wiosną i jesienią, więc w tym okresie najlepiej wyczesywać je codziennie. Dzięki temu łatwiej pozbyć się ilości martwych włosów zalegających w sierści i pobudzić komórki włosowe do pracy.
Od czasu do czasu psa należy także kąpać. Do kąpieli najlepiej sprawdzają się szampony przeznaczone dla ras długowłosych, ze składnikami o właściwościach zmiękczających sierść. Warto korzystać także z odżywek, które poprawiają kondycję włosów, ułatwiają rozczesywanie i dodają im blasku. Po kąpieli należy dokładnie wysuszyć futro pupila, by nie rozwinęła się infekcja skóry.
Wybierając chow chow na swojego przyszłego pupila, warto najpierw dobrze zapoznać się z ofertami polskich hodowli. Nie zaszkodzi sprawdzić uprzednio, w jakich warunkach przetrzymywane są zwierzęta i czy rodzice szczeniaków przeszli wszelkie niezbędne badania potwierdzające ich stan zdrowia. Hodowca ma także obowiązek wydać maluchowi metrykę, która umożliwi wyrobienie psu rodowodu. Szczeniak chow chow z dobrej hodowli kosztuje około 3000-4000 zł.
Zrób wyjątkowe zakupy w promocji Wakacje Cenowe Last Minute w dowolnym sklepie stacjonarnym Kakadu Zoo i dodatkowo wygraj jeden z pięciu voucherów o wartości 2 000 złotych na wyjazd ze swoim...
Sweterki, kurtki i buty dla psa – czy takie akcesoria faktycznie są potrzebne? Niektórym może wydawać się, że to zwykła fanaberia, ale przecież nie każdy pies ma ciepły podszerstek. Są...
Wielu właścicieli ulega złudnemu przekonaniu, że psy transporterów nie potrzebują. Często rezygnują z zakupu specjalnych klatek czy transporterów, wierząc że wystarczy usadzić psa na tylnym siedzeniu, ewentualnie na własnych kolanach....
Każdy psiak potrzebuje adresówki. Bez względu na to, czy na spacery zawsze chodzi z nami, czy też wybiera się na samotne przechadzki, identyfikator to niezbędne akcesorium, które zapewnia mu bezpieczeństwo...
