Niejeden właściciel psa zmuszony jest pozostawić swojego pupila samego w domu. Codziennie spędzamy sporo czasu poza miejscem naszego zamieszkania - wychodzimy do pracy, odwozimy dzieci do szkoły, chodzimy po zakupy do pobliskiego marketu. Niestety nie wszędzie możemy zabierać psa ze sobą, a jak się okazuje nie każdy zwierzak spokojnie znosi rozstanie z właścicielem, choćby i na kilkanaście minut. Niektóre psy niszczą meble, gryzą wykładzinę albo buty. Inne szczekają i głośno wyją, a potrafią to robić i przez kilka godzin, czym doprowadzają do wściekłości wszystkich sąsiadów. To kłopotliwe zachowanie stanowi poważny problem behawioralny - na szczęście są jednak sposoby, by je skutecznie wyeliminować.

Dlaczego pies wyje gdy zostaje sam?

Niestety wielu właścicieli zapomina o tym, jak ważny jest pierwszy rok życia psa. To wtedy zwierzę uczy się najwięcej, nabywa przyzwyczajeń, z którymi trudno będzie walczyć, gdy pies będzie już starszy. Jeżeli jeszcze w okresie szczenięctwa nie zaczęliśmy stopniowo przyzwyczajać pupila do naszej nieobecności, mogło dojść do wykształcenia się tzw. lęku separacyjnego. Pies uzależniony od obecności właściciela, odczuwa lęk przed samotnością. Gdy właściciel wychodzi z domu zwierzę traci poczucie bezpieczeństwa, tęskni za właścicielem i nie wie czy ten jeszcze do niego wróci. Nieprzyzwyczajony do samotności pupil odczuwa silny stres i frustrację, które musi jakoś wyładować. Stąd bierze się szczekanie lub głośne wycie. Dowiedz się więcej na ten temat z artykułu "Dlaczego pies wyje?" KLIK.

Co zrobić, gdy pies wyje jak zostaje sam?

Oczywiście najlepiej jest właściwie socjalizować psa jeszcze w okresie szczenięctwa, gdy łatwo o wykształcenie u niego odpowiednich zachowań. Przyzwyczajanie pupila do nieobecności właściciela powinno odbywać się stopniowo. Ważne jest również, aby pies zrozumiał, iż nasze wyjście i powrót są całkowicie naturalne i nie stanowią zagrożenia dla jego bezpieczeństwa.

Początek tresury rozpoczynamy od pozostawiania psa samego na taki okres czasu, który będzie w stanie znieść. Niech będzie to kilka lub kilkanaście minut. Zaczniemy od zamknięcia się w innym pomieszczeniu, podczas gdy pies zostaje za drzwiami. Każde nasze zniknięcie możemy poprzedzić krótką komendą, na przykład „zostań”, wypowiadaną zawsze takim samym tonem. Po jakimś czasie nasz pupil zacznie kojarzyć ten ton i zrozumie, że jego pan niebawem do niego wróci. Gdy zamykamy się w innym pokoju, postarajmy się zachować ciszę, tak aby zwierzak myślał, że naprawdę został sam. Jeśli pies piszczał lub wył, nie karzmy go za to, gdyż może to jedynie spotęgować negatywne zachowania. Zamiast kar po prostu ignorujmy go przez jakiś czas, gdy domaga się naszej uwagi. Jeśli natomiast pies zachowywał się cicho i spokojnie, koniecznie nagradzamy go smakołykiem i pochwałami. Stopniowo zwiększamy czas, aż dojdziemy do 30 minut. Jeśli przez pół godziny zwierzę znosi samotność bez wycia, możemy pozostawić go na dłużej, tym razem całkowicie opuszczając mieszkanie.

Wychodzenie i wracanie do domu

Zawsze gdy pozostawiamy psa samego, na kilkanaście minut czy na kilka godzin, zadbajmy o jego komfort. Zostawiamy mu wodę i miskę z jedzeniem, a także legowisko i ulubione zabawki, aby mógł się czymś zając. Świetnie sprawdzą się zabawki typu kong, są one wypełniane smakołykami, a pies musi się trochę napracować, by je stamtąd wydobyć. Dobrze byłoby, gdyby zajęty zabawą zwierzak w ogóle nie zauważył momentu, gdy opuszczamy dom. Pamiętajmy, że zabawki stracą dla psa cały urok, jeśli będzie miał je przez cały czas. Pozwólmy mu skojarzyć, że wypełniony przysmakami Kong dostaje tylko wtedy, gdy my wychodzimy. Możemy również zostawić włączone radio lub telewizor, które dadzą psu pozorną obecność opiekuna.

Ważne jest także to, aby nie robić zamieszania ani z naszego wyjścia, ani z powrotu. Nie żegnajmy się z psem wylewnie przed opuszczeniem domu, nie dodawajmy mu otuchy, nie pocieszajmy. Jeśli nie uda się odwrócić jego uwagi, żegnamy go krótką komendą. Po powrocie nie ulegajmy szalonym powitaniom psa, nie zwracajmy na niego uwagi przez kilka minut. W końcu nasza chwilowa nieobecność nie była niczym nadzwyczajnym.

Zdjęcie: Fotolia.pl