Nieustanne łaknienie u psa nazywa się polifagią. Jej przyczyny mogą być różne. Zawsze jednak nadmierny apetyt u czworonoga powinien zwrócić naszą uwagę. W najlepszym razie są to problemy żywieniowe, wynikające ze złych nawyków. W najgorszym może to być poważne zaburzenie zdrowotne.

Nadmierny apetyt u psa może mieć podłoże chorobowe

Polifagia u psa może mieć swoją przyczynę w wielu problemach zdrowotnych. Należy koniecznie obserwować kochanego zwierzaka. Czy dużo je i nadal jest chudy? A może dodatkowo traci na wadze? Wtedy trzeba koniecznie iść do weterynarza! Nadmierne łaknienie może być objawem zaburzeń wchłaniania, problemów metabolicznych, pasożytów wewnętrznych. Często towarzyszy też cukrzycy, nadczynności tarczycy, stanom zapalnym jelit. To może być nawet pewna odmiana nowotworu, która obniża poziom cukru we krwi. Dodatkowo problemy z nadmiernym psim apetytem pojawiają się po sterylizacji, kiedy brak hormonów płciowych spowalnia metabolizm. Czasami podobnie działają też niektóre leki. Najważniejsza jest dokładna obserwacja naszego drogiego czworonoga. W razie jakichkolwiek wątpliwości, należy go zabrać do weterynarza. Nie wolno bagatelizować problemu. Większość wymienionych wyżej zaburzeń można spokojnie wyleczyć.

Jeśli jednak nasz ulubieniec ma się dobrze i do tego tyje, problem tkwi w niewłaściwym sposobie karmienia i/lub wychowania. Z tą sprawą trzeba się zmierzyć inaczej.

Wypracowanie odpowiednich nawyków żywieniowych u psa

Problemy z nadmiernym apetytem u naszych czworonogów wynikają zazwyczaj z nieodpowiedniego karmienia. Chodzi nie tylko o to, że karmimy futrzaka za często albo zostawiamy mu miskę przez cały dzień w kącie. To też jest powód, ale o wiele częściej przyczyną jest niewłaściwy dobór pożywienia. Zła karma to taka, która jest niezbilansowana, źle się trawi i wchłania, a do tego zawiera składniki, które dają krótkotrwałe uczucie sytości. Innymi słowy, małe co nieco podane naszemu kudłaczowi tylko go zapycha i to na krótko. Potem od nowa jest głodny. Dobre pożywienie zawiera dużo błonnika i składników uzupełniających mikro i makroelementy. Lepszym pomysłem jest kupowanie dobrej jakości karmy niż gotowanie pupilowi na własną rękę. Taka porcja będzie odpowiednio przygotowana do potrzeb naszego psiaka. Dodatkowo trzeba karmić naszego pupila o konkretnych porach, 2-3 razy dziennie, bez smakołyków i ogólnego podjadania między posiłkami. Karmienie do woli tylko zwiększy jego apetyt na przyszłość.

Psychiczne podłoże nadmiernego apetytu u psów

Problemy psiego apetytu ponad miarę mogą mieć także podłoże psychiczne. Psy jedzą wówczas z nudy, stresu albo… dlatego, że mają konkurencję do miski. Zazwyczaj to ostatnie zjawisko występuje gdy mamy kolejnego czworonożnego domownika. Nasi ulubieńcy mają wtedy silną potrzebę bycia najedzonym na zapas, żeby nie stracić okazji. Zajadanie stresu występuje u zwierzaków o raczej melancholijnym albo wręcz depresyjnym nastroju (psiaki są jak ludzie, też mają problemy i przeżywają!). Z nudy zazwyczaj jedzą te kudłacze, które za mało czasu spędzają z właścicielem, za dużo siedzą w domu, brak im zabawy i treningu. Ponieważ nie mają nic lepszego do roboty, to jedzą. To też się zdarza. Jest jeszcze jedna ciekawa grupa żarłoków – bardziej kradną niż normalnie jedzą. Zdobywanie w ten sposób pożywienia sprawia im radochę, bo kojarzy się z polowaniem i dostarcza pozytywnych emocji.

Zupełnie inną sprawą jest nadmierny apetyt u czworonogów z trudną i bolesną przeszłością (zazwyczaj to te ze schroniska). Kiedyś głodowały i to uczucie kojarzy im się w sposób tak przykry, że napychają się jedzeniem aż do pęknięcia, na zapas. W tym przypadku konieczne jest stopniowe uczenie biedactwa, że jedzenie zawsze pojawi się we właściwej porze (na początku może pojawiać się i częściej – to jedyny przypadek, kiedy pełna miska stojąca przez długi czas może zadziałać).

Co robić, aby pies przestał tyle jeść?

We wszystkich przypadkach jedzenia z powodów psychicznych, potrzebna jest zmiana zachowania samego właściciela. Jeśli pies je z nudy – trzeba poświęcić mu więcej czasu. Wychodźmy z nim często na spacer. Bawmy się z pupilem. Uczmy nowych "sztuczek". Pies zajmie się czymś innym niż jedzenie i automatycznie przestanie tak notorycznie o nim myśleć. Jeśli przyczyną jest stres – trzeba okazać futrzakowi więcej uczucia, zapewnić mu bezpieczeństwo, częściej przytulać, czule przemawiać. Ćwiczenia i zabawy też są dobre na rozładowanie stresu, ale zdecydowaniu nie poleca się tu zbyt wyczynowych treningów. Można też kupić psu gryzak – działa relaksująco. Kudłaczom-zdobywcom należy wymyślić zadania z malutkimi (koniecznie!) porcjami jedzenia w roli nagrody albo znaleziska (na przykład w postaci kulek – wtedy psiunio nie pochłonie zbyt wiele pożywienia, a będzie miał frajdę). W skrajnie trudnych przypadkach, kiedy czujemy, że zupełnie już sobie nie radzimy – może warto pójść do zoopsychologa.

Zdjęcie: Fotolia.com