Do kogo należy tytuł największego psa na świecie? Uważa się, że to dumne miano przynależy do dogów niemieckich, ale istnieje jeszcze kilka innych ras, które niewiele ustępują im pod względem wagi czy wielkości. Sprawdź, jakie są największe psy na świecie i które z nich zapisały się w Księdze Guinnessa!

Największy pies na świecie według Księgi Rekordów Guinnessa

Jak dotąd największym psem na całym świecie był dog niemiecki o imieniu Zeus. Czworonożny rekordzista miał aż 111,8 cm wysokości, a kiedy stawał na tylnych łapach, jego wzrost przekraczał 220 cm. Zwierzak osiągnął też 70 kg wagi, czym ustępował jednak znacznie kolejnemu psiemu rekordziście imieniem George. Największy pies świata zmarł z przyczyn naturalnych w wieku 5 lat.

Wspomniany już George to kolejny dumny przedstawiciel rasy dog niemiecki. Zwierzak ważył 111 kg przy 109 cm wysokości. W Księdze Rekordów Guinnessa zapisał się także mieszkający w Wielkiej Brytanii dog niemiecki o imieniu Shamgret Danzas, który mierzył aż 104 cm i ważył 108 kg. W 2022 roku tytuł najwyższego psa świata kolejny dog niemiecki imieniem Zeus, mający aż 104 cm wzrostu.

Największe rasy psów na świecie – poznaj 7 największych i najcięższych psów

Choć w księdze rekordów zapisały się same dogi niemieckie, to nie one jedyne uznawane są za największy psy świata. Oto ranking 10 największych i najcięższych ras psów.

Dog niemiecki, czyli najwyższy pies świata

Tytuł najwyższego psa na świecie bez wątpienia należy do doga niemieckiego. Psy tej rasy osiągają co najmniej 90 cm wysokości i wagę od 50 kg do około 70 kg. Tak imponująca postura budzi respekt i nadaje zwierzakom nieco groźny wygląd. A jednak dogi to niezwykle przyjazne i czułe psy, które uwielbiają zabawę, a za swym opiekunem skoczyłyby prosto w ogień.

Z natury dog niemiecki nie jest agresywny. Jego temperament można określić jako spokojny i zrównoważony, a nawet flegmatyczny. W uzasadnionych sytuacjach pies potrafi jednak pokazać swoją siłę i odwagę. Zwierzaki te służyły niegdyś do polowań na grubszą zwierzynę, a dziś ceni się je także jako psy stróżujące. Ich szkolenie nie jest trudne, ponieważ dogi są z natury posłuszne i chętne do pracy z człowiekiem. Świetnie dogadują się ze wszystkimi domownikami, również z dziećmi i innymi czworonogami.

Wilczarz irlandzki – łagodny olbrzym

Do grona psów ras dużych i olbrzymich należy także wilczarz irlandzki. Zwierzak wyróżnia się smukłą, ale muskularną budową i nieprzeciętnym wzrostem. Jego wysokość w kłębie może wynosić nawet 90 cm, waga zaś waha się w granicach 40-69 kg. Pomimo swej postury wilczarza cechuje niezwykła elegancja, zwinność i lekkość ruchów.

Dawniej psy tej rasy wykorzystywano głównie do polowań na wilki i niedźwiedzie. Dziś są one przede wszystkim psami do towarzystwa, ale gen urodzonego myśliwego wciąż potrafi dać o sobie znać. Wilczarza cechuje duża niezależność i upór, więc szkolenie może wymagać żelaznej konsekwencji i cierpliwości. Z pewnością nie jest to pies dla niedoświadczonego opiekuna.

Z natury wilczarze są spokojne, wrażliwe i przyjaźnie nastawione. Do obcych odnoszą się raczej nieufnie. Są jednak całkowicie oddane własnej rodzinie. Uwielbiają przestrzeń, ruch i zabawę, więc najlepiej poczują się w domu na wsi u boku aktywnego opiekuna.

Mastif angielski – najcięższy pies świata

W rankingu nie mogło zabraknąć mastifa angielskiego. Przedstawiciele tej rasy zaliczani są nie tylko do największych, ale i najcięższych psów na świecie. Zgodnie ze wzorcem psy te powinny mierzyć około 70-90 cm i ważyć nawet do 100 kg. Nieraz zdarzały się jednak osobniki o wiele cięższe, których waga przekraczała 190 kg. Rekordzistą był jednak mastif o imieniu Zorba, ważący ponad 155 kg.

Ten ogromny pies budzi respekt, a potencjalnych przeciwników odstrasza już samym wyglądem. W istocie jest to jednak pies o ogromnym sercu i łagodnej naturze. Uwielbia pieszczoty i zabawę z opiekunem. Z natury jest raczej spokojny i ociężały, więc preferuje spokojne spacery zamiast intensywnego wysiłku.

Zarówno mastify angielskie, jak i ich bliski kuzyni mastify neapolitańskie pełniły niegdyś funkcje bojowe i obronne. Z ich siły korzystano nie tylko na polowaniach, ale i podczas walk psów czy wojen. Dziś są one głównie psami towarzyszącymi, ale wciąż drzemie w nich silna potrzeba stróżowania. Doskonale sprawdzają się jako psy obronne. Wymagają konsekwentnego szkolenia i opiekuna, który potrafi zapanować nad ich temperamentem.

Bernardyn – ogromny pies górski

Kolejny duży pies w zestawieniu to bernardyn. Przedstawiciele tej rasy osiągają do 90 cm wysokości w kłębie, a ich waga może dochodzić nawet do 100 kg. Zwierzaki te łączą w sobie najlepsze cechy psa pasterskiego i obronnego. Są spokojne i zrównoważone, ale zawsze czujne, odważne i spostrzegawcze. Rasa uchodzi też za doskonałą dla rodzin z dziećmi. Bernardyny uwielbiają zabawę, świetnie dogadują się nawet z najmłodszymi dziećmi.

Zwierzaki te są także niezwykle lojalne i inteligentne. Nie ma w nich agresji, ale do obcych odnoszą się nad wyraz nieufnie. Nie wszczynają bójek z innymi psami, ale zaatakowane na pewno nie pozostaną obojętne. Bernardyn to rasa dość niezależna, wymagająca konsekwentnego szkolenia już w najmłodszym wieku. Uwielbia jednak kontakt z człowiekiem i źle czuje się pozostawiony samemu sobie.

Owczarek kaukaski – olbrzym o złej sławie

Owczarek kaukaski to jeden z psów okrytych wyjątkowo złą sławą. Zwierzak ma opinię groźnego i niebezpiecznego, więc szybko znalazł się na liście psów potencjalnie agresywnych. Ile w tym prawdy?

Kaukazy zaliczane do największych ras psów mogą mierzyć do 75 cm, a największe osobniki ważą około 65-70 kg. To mniej niż dogi czy wilczarze, ale gęsta, bujna sierść sprawia, że pies robi wrażenie jeszcze większego i masywniejszego. Wyróżnia go ogromna siła, odwaga i czujność. Doskonale nadaje się na psa stróżującego i obronnego.

Mimo swej złej reputacji Kaukaz może być także psem rodzinnym. Zdecydowanie nie nadaje się jednak dla osób niedoświadczonych i nieobeznanych z rasą. Owczarek kaukaski potrzebuje prowadzenia przez konsekwentnego i stabilnego przewodnika, który wie, jak pracować z psem o tak silnej, niezależnej osobowości. Szkolenie należy prowadzić tak, aby stabilizować naturalne instynkty obronne psa i nie wzmagać w nim agresji.

Anatolian – obrońca owiec z Turcji

Wśród psów dużych ras musiał znaleźć się także Anatolijski pies pasterski. Przedstawiciele rasy ważą ponad 70 kg, a ich wzrost sięga nawet do 80 cm. Ojczyzną tego olbrzyma jest Turcja, gdzie już od setek lat trudni się pilnowaniem stad owiec i kóz na górskich pastwiskach.

Anatolian uchodzi za psa niezależnego, samodzielnego i niezwykle spostrzegawczego. Czujnie strzeże swego terytorium i niechętnie wita nieproszonych gości. Nie wykazuje agresji, ale w obronie swej rodziny nie cofnie się przed niczym. Z uwagi na silny temperament Anatolian wymaga odpowiedniego szkolenia już od szczenięctwa. Potrzebuje silnego i konsekwentnego opiekuna, który będzie wiedział, jak okiełznać jego niezależną naturę.

Landseer – pies obronny o wielkim sercu

Na liście dużych ras psów nie mogło zabraknąć również landseera. Ten przepiękny molos może ważyć nawet do 80 kg, przy wysokości około 72-80 cm. Pomimo swoich gabarytów doskonale sprawdza się jako pies rodzinny i towarzysz dziecięcych zabaw. Landseer jest bowiem niezwykle czuły, łagodny i oddany swej rodzinie. Chętnie okazuje uczucia i sam przyjmuje pieszczoty.

Usposobienie landseera określa się jako spokojne i zrównoważone. Nie przejawia agresji, choć w stosunku do obcych zachowa raczej pełen rezerwy dystans. Jest to także pies o naturze obrońcy i stróża, więc nieproszonych gości na jego terenie mogą czekać poważne konsekwencje. Szkolenie landseera powinno zacząć się jak najwcześniej. Pies jest inteligentny, ale dość niezależny, więc wymaga doświadczonego przewodnika.

Olbrzymie rasy psów – żywienie i problemy zdrowotne

Niektóre rasy psów osiągają naprawdę pokaźne rozmiary. Niestety ze względu na swoje gabaryty zwierzaki te narażone są na liczne problemy zdrowotne. Przedstawiciele ras psów dużych i olbrzymich często cierpią na zmiany zwyrodnieniowe stawów i kręgosłupa. Dotyczą ich schorzenia, takie jak:

• dysplazja stawów biodrowych i łokciowych,
• artroza,
• osteochondroza,
• krzywica.

Szybkie tempo wzrostu i duża masa ciała stanowią ogromne obciążenie dla psich kości i stawów. Z czasem panewka w przeciążonych stawach zaczyna się ścierać, co powoduje między innymi ból i problemy z chodzeniem. Aby uchronić psa przed podobnymi dolegliwościami, warto podawać mu specjalną karmę dedykowaną psom dużych ras. Taka karma dla psa zawiera glukozaminę i chondroitynę, czyli składniki wspomagające kondycję stawów.

Duże rasy psów mają również tendencję do rozszczepienia i skrętu żołądka. Zaburzenie to warunkuje między innymi duża i głęboka klatka piersiowa. Aby uniknąć podobnych chorób, należy karmić dużego psa maksymalnie dwa razy dziennie, co najmniej 60 minut przed lub po aktywności. Wysiłek fizyczny przy pełnym żołądku jest jedną z najczęstszych przyczyn skrętu żołądka u dużych psów.

Kolejną bolączką większych psów są tak zwane modzele na łokciach. Powstają one w wyniku ucisku na staw łokciowy, najczęściej poprzez częste wstawanie i kładzenie się na twardej powierzchni. Dlatego warto zainwestować w miękkie legowisko dla psa, wykonane z pianki albo gąbki.

Niestety duże psy nie cieszą się tak długim życiem, jak mniejsze czworonogi. Największe rasy żyją zwykle nie dłużej niż 7-9 lat. Landseer, Anatolian czy Kaukaz w dobrych warunkach może dożyć około 10-13 lat.