Zrób wyjątkowe zakupy w promocji Wakacje Cenowe Last Minute w dowolnym sklepie stacjonarnym Kakadu Zoo i dodatkowo wygraj jeden z pięciu voucherów o wartości 2 000 złotych na wyjazd ze swoim...
Psy amstaffy powszechnie uchodzą za agresywne i potencjalnie niebezpieczne nawet dla członków własnej rodziny. Tymczasem miłośnicy tej rasy uważają je za wiernych i oddanych przyjaciół, łagodnych w stosunku do wszystkich domowników, w tym dzieci. Jakim psem tak naprawdę jest amstaff? Dowiedz się wszystkiego o rasie psów amstaff i sprawdź, czy są to psy dla Ciebie!
Pierwsze amstaffy hodowano już w XVIII wieku w Anglii. Pochodziły one ze skrzyżowania buldogów z terierami. Początkowo używano ich do walk z bykami, a później również do walk psów, które w tamtym okresie cieszyły się ogromną popularnością. Hodowla amstaffów była więc ukierunkowana na rozmnażanie osobników typowo bojowych – silnych, odważnych, wytrzymałych i nieustępliwych.
Gdy w drugiej połowie XIX wieku rozpoczęła się fala migracji do Ameryki, amstaffy dotarły do Stanów Zjednoczonych wraz z emigrantami. Dopiero tam dostrzeżono większy potencjał rasy i szybko uznano ją za doskonałą do stróżowania. Mimo to wciąż używano jej głównie do walk i nie zmieniło się to aż do początku wieku XX, kiedy to oficjalnie zakazano urządzania tego rodzaju widowisk. Z biegiem czasu amstaffy stały się więc psami do towarzystwa. W latach 30. XX wieku American Kennel Club zarejestrował rasę pod nazwą staffordshire terier, a dopiero później pod właściwą do dziś american staffordshire terier.
American staffordshire terrier to pies budzący respekt już samym wyglądem. Jest umięśniony i silny, ale muskularna budowa ciała bynajmniej nie odbiera mu wdzięku. Sylwetka amstaffa jest lekko wydłużona, z delikatnie opadającym zadem i nisko osadzonym ogonem, zwężającym się ku dołowi. Klatka piersiowa jest szeroka i dobrze umięśniona. Nogi stosunkowo krótkie, ale silne, z widocznie zarysowanymi mięśniami.
Głowa amstaffa wydaję się dość duża w stosunku do proporcji ciała – jest szeroka, o mocnej żuchwie i wyraźnie zaznaczonym stopie. Oczy okrągłe, głęboko osadzone i szeroko rozstawione. Zgodnie ze wzorcem rasy FCI trufla nosowa powinna być czarna, inne barwy nie są dopuszczalne.
Amerykański staffordshire terrier należy do czworonogów średniej wielkości, ale umięśniona budowa ciała nadaje mu wygląd rosłego i silnego psa. Wzrost samca może wynosić nawet do 48 cm w kłębie, a samicy około 46 cm. Ich waga waha się w granicach 25-35 cm, ale największe osobniki mogą ważyć nawet 40 kg.
Sierść amstaffa jest twarda, krótka i przylegająca do ciała, a dzięki właściwej pielęgnacji zyskuje piękny i zdrowy połysk. Klasyfikacja rasy w Międzynarodowej Federacji Kynologicznej FCI dopuszcza każdą maść jednolitą oraz łaciatą, bez dominującej bieli. Często spotyka się także pręgowane odmiany psów.
Najbardziej pożądane są jednak amstaffy o umaszczeniu:
Z kolei najmniej cenione są psy całkowicie białe, brązowe i czarne podpalane. Oczy amstaffa powinny mieć ciemny, brązowy odcień. U przedstawicieli tej rasy spotyka się także jasne tęczówki, ale wzorzec FCI uznaje to za wadę.
Historia amstaffa budzi niepokój i rezerwę. Zwierzaki, które przez tak długi czas służyły wyłącznie do walk i głównie w tym celu były hodowane, uchodzą za groźne i trudne do okiełznania. Tymczasem jednak psy tej rasy potrafią być niezwykle czułe, przyjazne i całkowicie oddane swojej rodzinie. Ich charakter zależy bowiem od właściwej socjalizacji w wieku szczenięcym. Jakie tak naprawdę są amstaffy?
Amstaff to pies niezwykle inteligentny, chętny do nauki i współpracy z opiekunem. Jest wierny i oddany swej rodzinie, a wobec bliskich potrafi wykazać się wręcz niezwykłą czułością. Konsekwentne szkolenie i wczesna socjalizacja sprawią, że będzie łagodny i zrównoważony. Amstaff doskonale dogaduje się nawet z najmłodszymi członkami rodziny. Jest oddanym towarzyszem zabaw i dziecięcych psot, ale z uwagi na niski próg tolerancji nie zaleca się pozostawiać go samego z dziećmi, zwłaszcza najmłodszymi.
Amstaffy nie lubią samotności i źle znoszą brak towarzystwa swego opiekuna. Warto pamiętać o tym, jeśli spędzasz dużo czasu w pracy i poza domem. W stosunku do obcych terrier amerykański jest bardzo nieufny. Odpowiednio wychowany nie powinien zachowywać się agresywnie, ale ze względu na silny instynkt obronny z pewnością nie zawaha się zaatakować, jeśli poczuje się sprowokowany.
American staffordshire terrier znany jest też ze swojego wrogiego stosunku wobec innych psów oraz zwierząt. Współdzielenie przestrzeni z innymi czworonogami może stanowić problem, dlatego już od pierwszych tygodni życia należy socjalizować szczeniaka z psami oraz kotami.
Trzeba pamiętać, że amerykański terrier jest psem niezwykle energicznym i wymagającym sporej dawki ruchu. Psy tej rasy uwielbiają bieganie, a najlepiej czują się podczas zabawy czy treningu z opiekunem. Amstaff zdecydowanie nie nadaje się do życia w zamknięciu, na przykład w ciasnym podwórkowym kojcu. Brak ruchu i możliwości rozładowania nadmiaru energii może skutkować frustracją i zaburzeniami behawioralnymi, z agresją i nadpobudliwością na czele.
Amstaff będzie psem doskonałym dla osób aktywnych i uprawiających sporty. Jeśli biegasz lub jeździsz na rowerze, będzie on dla Ciebie doskonałym towarzyszem. Amerykańskie terriery świetnie odnajdują się także w psich sportach, takich jak agility, pływanie, aportowanie czy przeciąganie ciężarów.
Decydując się na psa rasy amstaff warto pamiętać, że płynie w nim krew niezależnego terriera. Psy z tej grupy wykazują się uporem i niezależnością, więc muszą być prowadzone przez doświadczonego i konsekwentnego opiekuna. Amstaff zdecydowanie nie jest psem dla początkującego psiarza, niemającego żadnej praktyki w układaniu i trenowaniu psów.
Terrier amerykański jest psem niezwykle inteligentnym, który szybko się uczy i przyswaja nowe umiejętności. Współpraca i poleganie na swym przewodniku leży w jego naturze. Jednak chęć do nauki zależy w dużej mierze od postawy właściciela i tego, czy trening będzie atrakcyjny. Amstaff może odmówić wykonywania kolejnych komend, jeśli lekcja po prostu przestanie go interesować.
Warto dodać, że amstaffy to psy niezwykle wrażliwe. W szkoleniu szczeniaka amstaffa nie należy stosować żadnych kar, krzyków ani innych metod awersyjnych. To szybko doprowadziłoby do pogorszenia więzi między opiekunem a psem, brakiem zaufania ze strony pupila, a nawet jego frustracją i agresją. W przypadku amstaffa należy stosować wyłącznie metodę wzmocnień pozytywnych, na przykład poprzez przysmaki dla psa.
Utarło się, że amstaffy są agresywne, niebezpieczne i zdecydowanie nieodpowiednie dla rodzin z dziećmi. Jak już wyjaśniliśmy wyżej – niewiele w tym prawdy. Te błędne stereotypy wynikają przede wszystkim z niechlubnej historii rasy oraz samego wyglądu tych czworonogów. Postawna, umięśniona sylwetka i mocno zarysowana, silna szczęka nadają amstaffowi nieco groźny wygląd, który budzi respekt.
Trzeba jednak pamiętać, że zachowanie zwierzaka oraz jego stosunek do otoczenia zależą głównie od wychowania. Żaden psiak nie jest agresywny z natury. Skłonność do takich zachowań wynika przeważnie z błędów wychowawczych lub złych doświadczeń czworonoga. Jeśli będziesz pracować z pupilem i konsekwentnie uczyć go poprawnego zachowania, nie musisz obawiać się jego temperamentu. Odpowiednio ułożony i zsocjalizowany amstaff może być prawdziwym przyjacielem dla całej rodziny.
Trzeba przyznać, że amstaff nie jest pupilem odpowiednim dla każdego. Opiekun psa tej rasy powinien zdawać sobie sprawę, że trening i ułożenie amerykańskiego terriera będą wymagały ogromu cierpliwości i konsekwencji. Charakter amstaffa można określić jako niezależny, więc pies podąża jedynie za silnym i pewnym siebie przewodnikiem. Najlepszym opiekunem dla staffika będzie więc osoba dorosła, zdecydowana, stanowcza, ale i łagodna. Osoby niemające doświadczenia w trenowaniu psów mogą nie poradzić sobie z silną osobowością amstaffa.
Terrier amerykański będzie czuł się najlepiej u boku osoby aktywnej. Jeśli lubisz spacery, bieganie czy górskie wycieczki, amstaff na pewno podzieli Twoje pasje. Zwierzaki te lubią się wybiegać i źle znoszą życie w zamknięciu. Odnajdą się zarówno w domu z grodem, jak i mieszkaniu w bloku, pod warunkiem, że pies będzie mógł się wybiegać i realizować swoje naturalne potrzeby. Amstaffy z natury nie są głośne, nie należą też do ras szczekliwych, więc nie przeszkadzają sąsiadom.
Amstaffy nie wymagają skomplikowanej pielęgnacji. Ich krótka sierść bez podszerstka jest łatwa w utrzymaniu – wystarczy tylko przeczesać ją szczotką raz w tygodniu. Dzięki temu pozbędziesz się martwych włosów, a sierść pupila stanie się jedwabiście gładka i błyszcząca. Najlepiej sprawdzi się płaska szczotka z gęstym, najlepiej naturalnym włosiem. W okresie intensywnego linienia można używać też gumowych szczotek lub rękawic, które dobrze zbierają wypadającą sierść.
Staffiki nie wymagają też częstych kąpieli. Ich okrywa włosowa nie ma tendencji do brudzenia ani do zbierania kurzu. Kąpiele można zafundować czworonogowi raz na kilka miesięcy, albo wtedy, gdy podczas spaceru bardzo się wybrudzi.
Z uwagi na brak podszerstka amstaffy są raczej psimi zmarzluchami. Zimowe mrozy, deszcz i śnieg zdecydowanie im nie służą. Dlatego warto pamiętać o ubrankach dla psów, takich jak sweterki czy kurtki, które pomogą im przetrwać chłodniejszą porę roku.
Kluczowym elementem opieki nad amstaffem jest żywienie. Zwierzęta te potrzebują starannie opracowanej diety, ze względu na swój tryb życia i skłonność do problemów ze stawami. Amstaffy to energiczne i żywiołowe psy o dużej potrzebie ruchu. Z uwagi na to ich jadłospis powinien składać się wyłącznie z najlepszej jakości posiłków o odpowiedniej dawce kalorii. Podstawą diety staffika może być pełnowartościowa karma sucha dla psa o dużej zawartości białka i tłuszczu pochodzenia zwierzęcego. Warto wybierać zwłaszcza karmy z dodatkiem glukozaminy i chondroityny, czyli substancji wspierających stawy. Równie dobrze sprawdzi się dieta BARF, ale pod warunkiem, że dasz radę właściwie dobrać wszystkie składniki odżywcze. Doskonałym dodatkiem do jadłospisu amstaffa będzie mięsne kości i naturalne gryzaki z wędzonej skóry.
Amstaffy są raczej zdrowymi i odpornymi psami. Mogą żyć nawet do 11-12 lat, a przez większość tego czasu pozostają radosne i energiczne. Ze względu na aktywny tryb życia rzadko borykają się z nadwagą czy otyłością. Niestety nie oznacza to jednak, że na staffika nie czyhają żadne choroby. Psy tej rasy często borykają się z:
Z uwagi na predyspozycje do chorób stawów, warto przyłożyć szczególną wagę do wyboru szelek spacerowych. Szelki dla psa nie powinny w żaden sposób uciskać go ani zmuszać do przyjmowania nienaturalnej postawy czy niewłaściwego stawiania łap.
Wbrew pozorom to, gdzie kupisz swojego psa, będzie miało ogromne znaczenie. Warto raz jeszcze podkreślić, że amstaffy nie są agresywne z natury, ale błędy popełniane przez hodowców we wczesnym etapie życia szczeniaka, mogą trwale odbić się na jego charakterze i usposobieniu. Krzyżowanie problematycznych osobników lub błędy socjalizacyjne mogą zaowocować poważnymi problemami behawioralnymi, z którymi trudno będzie sobie poradzić. Dlatego warto poświęcić czas na znalezienie dobrej hodowli. Tylko kupując w sprawdzonym i zaufanym miejscu, masz gwarancję, że trafi do Ciebie pies zdrowy zarówno fizycznie, jak i psychicznie.
Zrób wyjątkowe zakupy w promocji Wakacje Cenowe Last Minute w dowolnym sklepie stacjonarnym Kakadu Zoo i dodatkowo wygraj jeden z pięciu voucherów o wartości 2 000 złotych na wyjazd ze swoim...
Jedne psiaki szczekają prawie non stop i w kółko mają coś do powiedzenia, inne są raczej milczące i tylko od czasu do czasu zakomunikują coś światu. Wiele zależy od charakteru,...
Nieustanne łaknienie u psa nazywa się polifagią. Jej przyczyny mogą być różne. Zawsze jednak nadmierny apetyt u czworonoga powinien zwrócić naszą uwagę. W najlepszym razie są to problemy żywieniowe, wynikające...
Choć zazwyczaj pozostają w ukryciu, mogą wyrządzić poważne szkody – pasożyty wewnętrzne stanowią spore zagrożenie dla zdrowia psów. Endopasożyty są na tyle powszechne w środowisku, że do zarażenia nimi może dojść...
