Dogoterapia już od dłuższego czasu wykorzystywana jest w terapii różnych zaburzeń i pomaga osobom między innymi z zespołem Downa, autyzmem, czy jakąkolwiek inną formą niepełnosprawności intelektualnej lub dysfunkcji społecznej. Psiaki nie oceniają bowiem, nie stawiają wymagań, nie krytykują, a co najważniejsze – przyjmują osobę taką, jaką jest i nie widzą żadnej różnicy między kimś zdrowym, a borykającym się z różnymi kłopotami natury psychicznej, fizycznej czy intelektualnej. Przy kudłaczu można więc pozbyć się lęków, zahamowań czy wstydu. Kontakt ze zwierzakiem podnosi również poziom hormonu szczęścia i działa relaksująco. Dogoterapia może przynieść naprawdę dużo korzyści i – co równie ważne – sprawić wiele przyjemności zarówno leczonemu, jak i leczącemu, czyli psiakowi.

Czym jest dogoterapia?

Dogoterapia to terapia z udziałem psa jako terapeuty. Oczywiście nie może to być każdy psiak i musi wcześniej przejść specjalne szkolenie, abyśmy mieli pewność, że poradzi sobie podczas takiej sesji. Kudłacze już w starożytnej Grecji były uznawane za uzdrowicieli, w średniowieczu zaczęto pierwsze próby leczenia ludzi z udziałem zwierzaków z okolic wiejskich (w tym również psów), w osiemnastym wieku z kolei pojawiły się pierwsze opracowania naukowe na ten temat. Z psiakiem pracował Zygmunt Freud, a twórcą terminu „terapii z wykorzystaniem zwierząt” był Boris Levinson, amerykański psychiatra dziecięcy. Doszedł on do wniosku, że opiekowanie się zwierzakiem w dzieciństwie może zwiększyć wrażliwość, uczuciowość i umiejętność radzenia sobie z emocjami w trudnych okresach. W Polsce od 2004 roku działa Polski Związek Dogoterapii.

Komu może pomóc dogoterapia?

Dogoterapia pomaga wielu osobom z różnymi zaburzeniami, zazwyczaj dzieciom, ale stosuje się ją również u osób w podeszłym wieku. Dogoterapię wykorzystuje się w edukacji dzieci i młodzieży, w psychoterapii, w terapii osób z autyzmem, zespołem Downa, niepełnosprawnością intelektualną, pomaga także poradzić sobie z różnymi fobiami czy natręctwami, zwiększa poczucie bezpieczeństwa, dodaje odwagi, wiary w siebie i łagodzi stany lękowe. Psiak zaspokaja naszą potrzebę bliskości, akceptacji, jest doskonałym lekiem na samotność, strach czy smutek. Bliskość zwierzaka, dotyk jego miękkiego futra i ciepło, które wydziela kojarzą się z okresem niemowlęctwa i zapewniają ogromne poczucie bezpieczeństwa i akceptacji. Samo głaskanie i przytulanie zwiększa w organizmie wydzielanie hormonu szczęścia, rozluźnia mięśnie i jest po prostu relaksujące. Poprzez taki kontakt możemy łatwiej poradzić sobie z różnymi trudnymi emocjami oraz myślami na własny temat. Stajemy się bardziej otwarci, cierpliwi i empatyczni.

Różne oblicza dogoterapii

Dogoterapię dzielimy na trzy główne działy. Pierwszy to spotkania z psiakiem. Dzięki temu mamy możliwość stworzyć ze zwierzakiem bliską więź, wzajemnie nauczyć się wiele o sobie, umieć rozpoznawać swoje emocje. Takie spotkania mają przede wszystkim charakter rozluźniający i wyciszający. W końcu trzeba się najpierw zapoznać z terapeutą, nabrać do niego zaufania i zwyczajnie go polubić, dobrze się poczuć w jego towarzystwie, a sam terapeuta, czyli w tym wypadku psiak, musi poznać i polubić swojego pacjenta. Drugi dział to edukacja z psem, często odbywająca się w przedszkolach, szkołach lub specjalnie wydzielonej do tego przestrzeni. Psiak bierze aktywny udział w zajęciach, a tym samym motywuje jego uczestników do lepszej pracy, bardziej wydajnej, ale jednocześnie przyjemnej i – co najważniejsze – pozbawionej stresu. Kudłacz rozładowuje atmosferę. Najbardziej złożoną formą dogoterapii jest terapia właściwa z udziałem pupila, ukierunkowana na konkretny cel (oczywiście w porozumieniu ze specjalistami), która polega na wspieraniu rehabilitacji konkretnej osoby. Ze względu na różnorodność chorób, każdorazowo taka terapia wygląda nieco inaczej i jest ściśle dopasowana do potrzeb pacjenta. Składają się na nią ćwiczenia o charakterze czysto fizycznym, ale także takie, które pomagają uporać się z różnymi ułomnościami na gruncie psychicznym, społecznym i umysłowym. Nad całością czuwa specjalista. Terapeuci podczas dogoterapii mogą też koncentrować się na rozwijaniu u uczestników zajęć umiejętności interpersonalnych, komunikacyjnych czy służących podniesieniu samooceny, rozwojowi asertywności oraz pewności siebie.

Jaki pies jest odpowiedni do dogoterapii?

Rasy, które najczęściej pracują jako terapeuci to Golden Retrivery oraz Labradory Retrivery z uwagi na to, że wyróżniają się wyjątkową łagodnością oraz chęcią do współpracy z człowiekiem. Są też bardzo inteligentne i szybko się uczą, a nauczyć muszą się sporo, bo zanim będą mogły pracować z pacjentami, same muszą przejść odpowiednie i skomplikowane szkolenie. Psiaki są też poddawane odpowiedniej socjalizacji. Warto zaznaczyć, że kudłacze również czerpią radość ze wspólnej terapii z małymi i większymi pacjentami, nie traktują tego jako ciężkiej pracy, choć oczywiście potrzebują odpowiednich warunków pracy oraz regularnego odpoczynku. Lubią jednak kontakt z człowiekiem i lubią pomagać, więc jest to dla nich radość i sposób na ciekawe spędzenie czasu.

↓ KARMY I AKCESORIA DLA PSA ↓

Zdjęcie: LightField Studios - canva.com