Nosówka jest wysoce zakaźną chorobą wszystkich psowatych, która występuje na całym świecie. Największe zagrożenie stanowi dla szczeniąt w wieku od 3 do 6 miesięcy, które też najczęściej atakuje. Chorobę tę stwierdzono również u łasicowatych, szopowatych i kotowatych. Leczenie nosówki jest trudne, długotrwałe i niestety nie zawsze skuteczne.

Przyczyny nosówki i drogi zakażenia u psów

Nosówka psów jest chorobą wirusową. Wirus, który ją wywołuje jest mało odporny na działania takich czynników, jak wysoka temperatura, promieniowanie UV i środki dezynfekujące, wykazuje jednak znaczną odporność niskie temperatury (zamrożony może przeżyć wiele lat). Pewną ciekawostką jest to, że wirus nosówki jest bardzo podobny do wirusa odry ludzkiej. Podobieństwo to jest tak duże, że swego czasu w Stanach Zjednoczonych wytwarzano z niego szczepionkę przeciwko odrze.

Zdrowe psy zarażają się nosówką najczęściej przy bezpośrednim kontakcie z osobnikami chorymi. Wirus tej choroby rozprzestrzenia się przede wszystkim drogą kropelkową, ale znajduje się również w innych wydzielinach organizmu, np. w moczu. Istnieje również możliwość zakażenia drogą pokarmową lub poprzez przedmioty codziennego użytki, takie jak legowiska i miski.

Przebieg i objawy nosówki u psów

W pierwszym etapie choroby, po wniknięciu do organizmu psa, wirus nosówki przedostaje się do migdałków i węzłów chłonnych, gdzie bardzo intensywnie się namnaża, co trwa około 3-5 dni. Następnie wirusy atakują układ oddechowy, pokarmowy, moczowo-płciowy, ośrodkowy układ nerwowy, skórę i gruczoły wydzielania wewnętrznego i zewnętrznego.

Organizm niektórych psów potrafi sobie poradzić sobie z wirusem nosówki, wytwarzając przeciwciała, które go niszczą, jednak u większości osobników choroba rozwija się. Pierwszym objawem jest gorączka, która zwykle po kilku dniach ustępuje, co nie oznacza jednak, że zwierzę wyzdrowiała. Wysoka temperatura powraca, a zwierzę staje się osowiałe i nie chce jeść, pojawiają się u niego wycieki z oczu i nosa, a czasami również biegunka.

Ze względu na objawy wyróżnia się kilka form nosówki. Najczęściej mamy do czynienia z postacią oddechową, dla której charakterystyczny jest jest obfity, ropny wyciek z nosa oraz nieżytowe zapalenie krtani, oskrzeli i zapalenie płuc. Ostatnim etapem jest pojawienie się duszności, która nasilając się, może doprowadzić do zapaści krążeniowej.

Postać żołądkowo-jelitowa objawia się zapaleniem gardła, migdałków i nieżytem żołądka i jelit. Pies ma wymioty i biegunkę.

W postaci ocznej obserwujemy światłowstręt, łzawienie, zapalenie rogówek i spojówek oraz owrzodzenia rogówek. Może dojść do utraty wzroku.

W postaci skórnej dochodzi do zaczerwienia skóry oraz pojawienia się na niej krost i pęcherzy. Pojawiają się również stany zapalne wewnętrznych przewodów słuchowych.

Najbardziej groźna jest postać nerwowa, będąca skutkiem wniknięcia wirusa nosówki do ośrodkowego układu nerwowego. W tej postaci może dojść między innymi do obumierania komórek nerwowych, skurczy mięśni kończyn i pyska, konwulsji, ślinotoku, nietrzymania moczu i kału oraz zaburzeń równowagi.

Leczenie i profilaktyka nosówki u psów

Leczenie nosówki polega głównie na łagodzeniu jej objawów i zwalczaniu towarzyszącej jej często infekcji wtórnych. W walce z tą chorobą największe znaczenie ma profilaktyka, czyli szczepienia uodparniające. Pierwszą szczepionkę można podawać się szczeniętom w wieku 6-7 tygodni. Szczepienie należy powtórzyć jeszcze dwukrotnie, gdy skończą 9-10 tygodni i 12 tygodni.

Tekst: Jacek P. Narożniak
Zdjęcie: Fotolia.com