Żółw wonny (Sternotherus odoratus) jest niestety rzadkim gościem w naszych domach pomimo, iż według mnie najlepiej nadaje się dla mało doświadczonej osoby, która nie chce poświęcić dużej ilości miejsca na hodowle gada. Jest to bardzo mały i bardzo odporny na różne czynniki żółwik wodny.

Gady te zamieszkują praktycznie wszystkie cieki wodne - bagna, jeziora, strumyki i rzeki na terenie Ameryki Północnej. W środowisku naturalnym dorastają nawet do 14cm (długość karapaksu), ale w warunkach domowych najczęściej nie przekraczają 11cm. Jest to znaczna różnica porównując np. do bardzo popularnego żółwia czerwonolicego, który dorasta nawet do 30cm i 2-3kg wagi.

Żywienie żółwi wonnych

Jak wszystkie żółwie wodno-lądowe są drapieżnikami, które tylko od czasu do czasu wzbogacają swoją dietę o pokarm roślinny. W akwaterrarium najlepiej jest karmić je rozmrażaną stynką bądź mięsem ryb, ślimakami ze skorupką, wodnymi i lądowymi owadami (np. dostępnymi w naszych sklepach świerszczami), krylem i kiełżem (suszonym jak i mrożonym). Młode osobniki powinny też dostawać mrożony pokarm dla ryb szklarkę lub ochotkę.

Oczywiście powinniśmy wzbogacać dietę o pokarmy roślinne. Najprostszy sposób by to zrobić, to włożyć do akwarium roślinkę akwarystyczną np moczarkę bądź kabombę. Oczywiście nie pogardzą też gotowaną marchewką bądź groszkiem, ale pamiętajmy, że te nie występują w naturalnym środowisku, także musimy podawać im je tylko sporadycznie.

Terrarium dla żółwi wonnych

Sama hodowla żółwia wonnego nie powinna stwarzać kłopotów, jeżeli kupując gada zapewnimy mu odpowiednie lokum. Najlepiej do tego celu sprawdzają się akwaria o długości minimum 60 cm i przynajmniej 30 cm szerokości. Wysokość nie gra istotnej roli, ale polecam akwaria wyższe niż 30 cm, gdyż poziom wody trzymając dorosłego osobnika powinien wynosić około 20-25 cm.

Woda powinna mieć temperaturę około 24-26°C. Osiągniemy to za pomocą grzałki akwarystycznej, lecz pamiętajmy, że żółw przemieszczając się w akwarium może ją stłuc, uderzając nią o szybę zbiornika, dlatego polecam grzałki plastikowe, ewentualnie dobrze zabezpieczmy szklaną przed potłuczeniem.

Jak w każdym akwarium z rybkami, tak i w tym powinien znajdować się dobry filtr, żeby woda była czysta. Z doświadczenia wiem, ze najlepiej sprawdzają się do tego celu zewnętrzne filtry kubełkowe, gdyż są bardzo wydajne i o wiele rzadziej trzeba je czyścic niż filtry wewnętrzne.

Bardzo istotną role w hodowli zwierząt żyjących w wodzie stanowi jej „świeżość”. Pamiętajmy, że klarowna woda nie koniecznie jest wodą czystą, gdyż gromadzą się w niej związki azotowe - efekt przemiany materii organizmów. Dlatego polecam częste podmiany wody: mniej więcej 1/3 wody w akwarium raz w tygodniu (można to porównać do przewietrzenia pokoju, w którym przebywa wiele osób naraz.)

Ponieważ żółw wonny jest żółwiem wodno-lądowym powinien mieć możliwość wyjścia na ląd. Nie każdy osobnik będzie korzystał z tego przywileju, ale na pewno będzie się opierał o taką wysepkę podczas snu bądź odpoczynku w ciągu dnia. Gotowe pływające po powierzchni wody wysepki dla żółwi są dostępne w naszych sklepach, lecz zwolennicy naturalnych zbiorników mogą zbudować taką z kamieni i korzeni akwarystycznych.

Nad wysepką dobrze jest umieścić lampkę grzewczą, by żółw wychodząc na ląd mógł się wygrzewać. Nie ma jednak potrzeby, aby instalować u niego lampy z promieniowaniem UVB, gdyż te gady większą cześć swojego życia spędzają pod wodą wśród roślinności.

Na temat zachowania i charakteru sternotherusów, mogę powiedzieć, że jak wszystkie żółwie wodno-lądowe podczas manipulacji w akwarium bądź podczas wyciągania na ręce mogą pomylić naszego palca ze smakowita dżdżownicą i ugryźć. Na szczęście ugryzienie tego zwierzątka jest mniej niebezpieczne od ugryzienia np. chomika.

Podsumowując opis żółwia wonnego, jest wręcz idealnym gatunkiem by rozpocząć naszą przygodę z hodowlą „skorup” wodno-lądowych, ale pamiętajmy, że są to zwierzęta, które nie zaprzyjaźniają się z człowiekiem i jest to zwierzę raczej do obserwacji (jak rybki w akwarium) niż do brania na ręce i przytulania.

Tekst: Christian Schabinger
Zdjęcie: Fotolia.com