Ohar nazywany bywa również podgorzelcem lub kaczką norową. Jest kaczką ładną (choć nie tak kolorową, jak na przykład mandarynka) i łatwą w hodowli. W Polsce jest objęty całkowitą ochroną.

Środowisko naturalne oharów

Ohar zamieszkuje Europę i Azję.

Jest gatunkiem wędrownym, który zimę spędza w zachodniej i południowej Europie nad Morzem Śródziemnym, w północnej Afryce, Azji Środkowej i na Subkontynencie Indyjskim a gniazduje na wybrzeżach północno-zachodniej Europy, na terenach Wysp Brytyjskich, na obrzeżach Morza Czarnego, Morza Kaspijskiego a nawet jeziora Aralskiego.

Lubi przebywać na otwartych, trawiastych terenach, blisko zbiorników wodnych. W Polsce bardzo nielicznie gniazduje na wybrzeżu, w głębi kraju pojawia się sporadycznie i nieregularnie.

Wygląd oharów

Ochar dorasta do około 56 – 63 cm długości ciała i masy około 0,9 -1,6 kg. Nie należy wiec do bardzo dużych ptaków.

Jest ładnym ptakiem o kontrastowym upierzeniu. Niemal całe ciało jest białe, z wyjątkiem głowy, szyi, skrzydeł, piersi, dzioba i nóg. W okresie lęgowym u nasady dzioba samca wyrasta duża, wypukła narośl.

Zachowanie i wymagania oharów

Ptaki te zalicza się do bardzo spokojnych, dlatego mogą przebywać w towarzystwie innych gatunków kaczek lub innych ptaków wodnych. Jedynie w okresie lęgowym samce mogą być agresywne wobec innych przedstawicieli swojego gatunku, dlatego warto je umieścić w osobnej wolierze. Czy to w wolierze, czy w ogrodzie ptaki muszą mieć dostęp do zbiornika wodnego.

Ohary możemy hodować zarówno w obszernej wolierze, jak i w ogrodzie. Jeśli jednak mają możliwość swobodnego poruszania się, musimy pamiętać o regularnym podcinaniu im lotek. W przeciwnym razie mogą nam po prostu uciec.

Kaczki te dobrze znoszą zimę, mimo to powinniśmy im zapewnić ciepłe schronienie na wyjątkowo mroźne dni i noce. Przyda sie zatem spory, ocieplany kurnik, w którym będziemy zamykali nasze ptaki, gdy temperatura spadnie sporo poniżej zera.

Pożywienie oharów

Oharom podajemy gotowe pasze dla drobiu wodnego i zieleninę. Chętnie zjadają również drobne wodne bezkręgowce.

Rozmnażanie oharów

Ohary są łatwe w hodowli. Pewnym problemem może być tylko dobór pary, ponieważ samica nie zawsze chce zaakceptować narzuconego jej przez człowieka kaczora. Najlepiej byłoby wpuścić do woliery kilka młodych osobników i czekać aż para dobierze się sama.

W naturze ptaki zakładają swoje gniazda w norach lisów, królików i innych ssaków. Jest to raczej nietypowe zachowanie wśród kaczek. W niewoli najlepiej przygotować im imitację nory, w postaci niskiej budki, ukrytej w śród zarośli.

Na początku maja samica składa od 7 do 14 jaj. To ona zajmuje się ich wysiadywaniem podczas gdy samiec pilnuje terytorium. Pisklęta wykluwają się po około miesiącu i od razu są bardzo samodzielne. Jak tylko wyschną, opuszczają gniazdo i wędrują do wody. Oczywiście przez pewien czas znajdują się pod opieką rodziców, chociaż nawet tygodniowe, osierocone pisklęta potrafią sobie już dawać radę same.

Systematyka oharów

Ohary należą do rodziny kaczkowatych, zatem ich bliską krewniaczką jest mandarynka, która jednak zaliczana jest do innego rodzaju. Dalszymi krewnymi oharów są gęsi i łabędzie.

Królestwo: zwierzęta
Typ: strunowce
Podtyp: kręgowce
Gromada: ptaki
Rząd: blaszkodziobe
Rodzina: kaczkowate
Rodzaj: Tadorna
Gatunek: Tadorna tadorna (ohar, podgorzelec, kaczka norowa)

Tekst: Jacek P. Narożniak
Zdjęcie: Fotolia.com