Kolibry nazywane są również latającymi klejnotami. I nic dziwnego. Niewiele ptaków tak pięknie błyszczy w słońcu. Gdy patrzy się na fruwające kolibry, naprawdę można odnieść wrażenie, iż ma się przed oczyma unoszące się w powietrzu drogocenne kamienie szlachetne.

Środowisko naturalne kolibrów

Wszystkie współczesne kolibry występują na terenie Nowego Świata. Spotkać je można w Ameryce Południowej, Środkowej i w ciepłych rejonach Ameryki Północnej. Największa liczba gatunków zamieszkuje subtropikalną strefę wschodnich stoków Andów.

Wygląd kolibrów

Kolibry należą do najmniejszych ptaków świata. Ich masa nie przekracza 20 g, a długość 22 cm. Najmniejsze gatunki ważą zaledwie 2 g! Samce są zazwyczaj nieco większe od samic.

Nazwa „latające klejnoty” nawiązuje do niezwykłych barw kolibrów. Najciekawsze jest jednak to, że w piórach tych ptaków występują jedynie dwa barwniki: brązowy i czarny. Lśniące kolory są efektem rozszczepienia i odbicia światła, powodowanego przez specjalną strukturę piór. Samce kolibrów są zwykle barwniejsze od samic.

W szkielecie kolibrów zwraca uwagę wydatny grzebień mostka, który jest miejsce przyczepu bardzo silnych mięśni poruszających skrzydłami. Nogi kolibrów są bardzo krótkie, natomiast dziób zwykle długi. Jego kształt zależy do gatunku.

Zachowanie i wymagania kolibrów

Większość swojego życia kolibry spędzają w powietrzu. I trzeba przyznać, że są mistrzami w lataniu. Potrafią fruwać do tylu i zawisać nieruchomo w powietrzu. Skrzydła mają krótkie, ale za to poruszają nimi niezwykle szybko – do 90 uderzeń skrzydłami na minutę! Latają z prędkością nawet do 120 kilometrów na godzinę!

Do hodowli kolibrów zdecydowanie lepiej nadają się wewnętrzne woliery dla ptaków aniżeli klatki dla ptaków. Woliera dla naszych kolibrów powinna być obsadzona krzewami i inną roślinnością, i koniecznie ogrzewana. Ważne też by była dobrze oświetlona, najlepiej światłem słonecznym, ponieważ tylko wówczas będziemy mogli podziwiać piękne barwy tych ptaków. Ideałem byłoby trzymać je w przydomowej oranżerii, zbudowanej np. na wzór tej w Warszawskim Ogrodzie Zoologicznym.

Przez większą część roku kolibry prowadzą samotniczy tryb życia Samce są terytorialne i wykazują agresję wobec innych samców swojego gatunku, a nawet wobec samców innych gatunków, dlatego najlepiej w jednej wolierze trzymać jednego samca z jedną lub kilkoma samicami.

Pożywienie kolibrów

Pokarmem kolibrów jest nektar kwiatów oraz drobne bezkręgowce, np. owady. Nektar kolibry pobierają swoimi długimi językami. Co ciekawe kształt i długość dzioba poszczególnych gatunków dostosowane są do kształtu kwiatów, których nektarem się odżywiają.

W niewoli podajemy kolibrom nektar dla ptaków w specjalnych karmnikach. Bardzo ważne jest, by miały stały dostęp do świeżego pokarmu. Nie wolno nam „zapomnieć” nakarmić naszych ptaków. Kolibry mają niezwykle szybki metabolizm. Tempo uderzeń ich serca dochodzi do 1260 na minutę! Zużywają więc bardzo dużo energii.

I znów ciekawostka: w nocy metabolizm kolibrów obniża się, serce bije znacznie wolniej, a ptaki zapadają w rodzaj letargu. Dzięki temu są wstanie przetrwać noc bez pokarmu.

Rozmnażanie kolibrów

Budową gniazda, wysiadywaniem i opieką nad pisklętami zajmuje się tylko samica. W gnieździe zbudowanym z mchu, trwa i pajęczyny, składa jedno lub dwa jajka. Są to najmniejsze ptasie jaja na świecie. Ważą średnio około 0,25 grama!

Pisklęta kolibrów wykluwają się po 14 – 19 dniach. Są zupełnie nagie i bezradne, ale szybko rosną i po około 3 tygodniach opuszczają gniazdo.

Systematyka kolibrów

Kolibry spokrewnione są naszym jeżykiem – niewielkim ptakiem podobnym do jaskółki.

Królestwo: zwierzęta
Typ: strunowce
Podtyp: kręgowce
Gromada: ptaki
Rząd: jerzykowe
Rodzina: kolibry

Tekst: Jacek P. Narożniak
Zdjęcie: Fotolia.com