Koci katar (herpeswiroza i kaliciwiroza) jest jedną z najczęściej występujących wśród kotów chorób wirusowych. Niestety należy ona również do najgroźniejszych. Szczególnie niebezpieczna jest dla kociąt, które w większości przypadków nie przeżywają tej choroby.

W jaki sposób kot może zarazić się kocim katarem?

Przyczyną kociego kataru jest zakażenie jednym z dwóch rodzajów wirusów: herpesvirus (FHV-1) lub calicivirus (FCV). Do zarażenia może dojść przy bezpośrednim kontakcie z chorym kotem albo drogą pośrednią, poprzez kuwety, miski i inne przedmioty. Wirusa kociego kataru możemy zawlec do domu nawet my sami, jeśli mieliśmy wcześniej kontakt z chorym zwierzęciem.

Jakie są objawy kociego kataru?

Koci katar jest bardzo groźną chorobą, która powoli rujnuje organizm cierpiącego na nią zwierzaka. Typowymi dla niej objawami są: utrata apetytu oraz wydzieliny z oczu i nosa. Nie powinniśmy zwlekać z wizytą w gabinecie weterynaryjnym, gdy tylko zauważymy te objawy u naszego pupila.

W pierwszym etapie choroby, z nosa i oczy cieknie śluz, później pojawia się ropa. Z czasem jest jej tak dużo, że zakleja oczy i nos, a kot przestaje widzieć i ma duże trudności z oddychaniem.

Przy silnym przebiegu choroby u kota pojawią się również obrzęki, nadżerki i owrzodzenia, które zlokalizowane są głównie wewnątrz pyszczka, na nosie i na uszach. W klatce piersiowej zaczyna gromadzić się płyn, a temperatura ciała znacznie wzrasta. W tej fazie zakażenia spada odporność i kot staje się podatny na zakażenie bakteriami i grzybami chorobotwórczymi.

Jak zapobiegać kociemu katarowi?

Niestety leczenie kociego kataru jest trudne, długotrwałe i w wielu przypadkach nieskuteczne. Jest również bardzo kosztowne. Dlatego lepiej zapobiegać tej chorobie niż ją leczyć i poddawać pupila szczepieniom profilaktycznym.

Kocięta szczepimy dwukrotnie. Zaleca się, by pierwszą szczepionkę podawać, gdy skończą 8-12 tydzień życia, czyli w okresie, w którym przestają działać przeciwciała otrzymane z mlekiem matki. Drugą szczepionkę podajemy po 3-4 tygodniach od pierwszej.

W przypadku dorosłych kotów, lekarze weterynarii sugerują, by osobniki wychodzące szczepić co roku, a niewychodzące co 2-3 lata.

Tekst: Jacek P. Narożniak
Zdjęcie: Fotolia.com