Szynszyle należą do najbardziej długowiecznych gryzoni. Mogą dożyć dwudziestu lat (a zdarza się, że nawet więcej). Dlatego decydując się na takiego zwierzaka musimy zdawać sobie sprawę, że to „inwestycja” na długo. Zastanówmy się, czy mamy czas i ochotę, by zajmować się pupilem przez tyle lat. Szynszyle to bardzo wrażliwe stworzenia i jakiekolwiek niekorzystne warunki mocno wpływają na ich kondycję fizyczną i psychiczną. Z wiekiem robią się również niedołężne. Decydując się na szynszylę, bierzemy za nią odpowiedzialność, więc nie podejmujmy takiej decyzji lekkomyślnie (przeczytaj więcej o tym, jak przygotować się na zakup szynszyli KLIK).

Dobre geny u szynszyli to podstawa

Najczęstszą przyczyną przedwczesnych zgonów wśród tych gryzoni są właśnie problemy genetyczne. Przyczyną jest nierozważne, a często po prostu bezmyślne postępowanie hodowców. Łączą oni ze sobą osobniki blisko spokrewnione, przez co w każdym następnym pokoleniu przybywa zwierzaków z chorobami genetycznymi. Takie szynszyle zazwyczaj przeżywają tylko kilka lat. Jak się ustrzec przed tym zjawiskiem? Jedyną metodą jest brać zwierzaka ze sprawdzonej hodowli. Nie wystarczy sprawdzić namiary w internecie. Trzeba dotrzeć do informacji, jak naprawdę funkcjonuje taka hodowla. Najlepiej skontaktować się z innymi osobami, które kupowały u rzeczonych hodowców zwierzaki i dowiedzieć się jak najwięcej. Nie decydujmy się na zwierzaka z niepewnego źródła, o którym nic nie wiemy.

Co wpływa na długość życia szynszyli?

Oprócz czynnika genetycznego, bardzo dużą rolę w przedłużeniu życia gryzonia odgrywa odpowiednia dieta. Nie dawajmy pupilowi byle czego do jedzenia, jego organizm jest bardzo wrażliwy i delikatny! Unikajmy tłuszczu i cukrów. Nie sprawdzą się również świeże produkty, z którymi może sobie nie poradzić układ pokarmowy zwierzaka. Co zatem dawać ulubieńcowi? Potrzebuje on diety bogatej w substancje odżywcze, w tym witaminy i makro oraz mikroelementy. Karma musi być dobrej firmy, dobrze zbilansowana i odpowiednio kaloryczna. Kupujmy ją w dobrych sklepach zoologicznych (polecamy wybór naszych produktów dla szynszyli KLIK) i zawsze czytajmy skład takiego pożywienia.

Drugim bardzo ważnym czynnikiem w prawidłowym rozwoju naszego zwierzaka są wizyty u weterynarza. Niestety, nadal nie ma zbyt wielu wysoko wykwalifikowanych lekarzy od małych zwierząt. Problem występuje przede wszystkim w małych miastach i miasteczkach. Jeśli mamy taką możliwość, zabierajmy zwierzaka na leczenie i przegląd zdrowia do jakiegoś dużego ośrodka. W większych miastach jest z weterynarzami coraz lepiej, poza tym na szczęście ogólnie podnosi się poziom wiedzy lekarzy na temat tych delikatnych gryzoni. Regularne wizyty są obowiązkowe. Weterynarz sprawdzi stan zębów, pazurów, futra, ale też w porę wykryje rozwijającą się chorobę. Czasami potrzeba również zmian w diecie albo należy zwierzaka odrobaczyć. Tym wszystkim powinien zajmować się fachowiec, nie róbmy tego nigdy na własną rękę.

Trzecia sprawa, równie ważna jak pozostałe, to nasz stosunek do szynszyli. Czy poświęcamy jej dużo czasu, bawimy się z nią, przytulamy? Pamiętajmy, że te gryzonie potrzebują dużo ruchu, należy je często wypuszczać z klatki (i nie zostawiać wtedy bez opieki!). Szynszyle mają dużo energii i są ciekawskimi stworzeniami. Zadbajmy o to, by mogły się spokojnie rozwijać i były zwyczajnie szczęśliwe. Nigdy nie zostawiajmy ich na długo bez towarzystwa. Szynszyle trudno się oswajają (są początkowo bardzo nieufne) i równie łatwo dziczeją, kiedy nikt się nimi nie zajmuje (a szczególnie, kiedy w ogóle właściciela nie ma prawie w domu). Rzadko robią się agresywne, raczej staną się smutne, osowiałe, pozbawione wszelkiej chęci i energii do życia. Będą po prostu bardzo nieszczęśliwe, a tego chyba nie chcemy, prawda? Warto również zastanowić się, czy nie kupić im towarzysza. Dwie szynszyle (najlepiej tej samej płci) czują się bezpieczniej i o wiele mniej się nudzą. Nie oznacza to jednak, że możemy sobie wówczas odpuścić zajmowanie się zwierzakiem. Drugi gryzoń to towarzysz, ale nigdy nie zastąpi kochającego właściciela.

Objawy starzenia się u szynszyli

Wszystkie zwierzaki się starzeją i dotyka to również szynszyli. Jakie są objawy? Przede wszystkim spada poziom energii, zwierzak woli wylegiwać się i przesypiać większość dnia. Potrzebuje rzecz jasna codziennego ruchu, ale powinny to być spokojne, powolne spacerki, a nie szalone zabawy. Trzeba również zadbać o delikatniejszą, bardziej lekkostrawną dietę, bo układ pokarmowy też nie będzie sobie radził tak dobrze, jak kiedyś. Mogą pojawić się problemy ze zmysłami: węchem, słuchem, wzrokiem. Musimy podwójnie pilnować zwierzaka podczas wybiegu, żeby nie zrobił sobie krzywdy. W razie jakichkolwiek urazów konsultujmy się z weterynarzem, bo rany w podeszłym wieku goją się o wiele trudniej. Szynszyli mogą się też łamać wąsy. Do tego ma o wiele słabszą odporność, więc uważajmy, żeby w domu panowała odpowiednia temperatura i nie było przeciągów. Częściej składajmy wizyty weterynarzowi, bo mogą pojawić się choroby układu krążenia, zmiany nowotworowe, kłopoty z układem moczowym. Pamiętajmy też, że starszy zwierzak to często o wiele większe wydatki na ewentualne leczenie. Jeśli nie jesteśmy w stanie tego zaakceptować, nie decydujmy się w ogóle na zwierzaka. Szynszyla potrzebuje dużej troski i miłości w każdym wieku, a na starość będzie potrzebować nas bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Okażmy jej jak najwięcej uczucia.

Zdjęcie: Fotolia.pl