Jednymi z najczęściej i najchętniej hodowanych ptaków ozdobnych zarówno w Polsce jak i na świecie są kanarki. Tą niebywałą popularność zawdzięczają swemu miłemu wyglądowi, ale przede wszystkim swoim pięknym trelom. Nie wszyscy wiedzą jednak skąd ten egzotyczny ptak pochodzi i w jaki sposób podbił serca Europejczyków na tak długo.

Pochodzenie kanarków

Obecnie rozróżniamy kilka odmian hodowanych kanarków, jednak wszystkie one pochodzą od dzikiego kuzyna - Serinus Canaria po dziś dzień zamieszkującego Wyspy Kanaryjskie. Obecnie gatunek jest zagrożony i objęty ścisłą ochroną, ale można spotkać go jeszcze na Teneryfie, Gran Canarii, na wyspie Ferro oraz Palmie. Jednak dzika odmiana kanarka różni się nieco od jego europejskich kuzynów. Jest mniejszy, smuklejszy, a jego piórka są gładsze i ściślej  przylegają do ciała, dzięki czemu ptak porusza się szybciej i zręczniej. Poza okresem lęgowym dzikie kanarki żyją w stadach, liczących nawet do 60 sztuk. Najchętniej gnieżdżą się w okolicach górzystych, na skraju lasów oraz w winnicach. Śpiew dzikiego kanarka również jest nieco inny. Wyróżnia go niemożliwa do podrobienia naturalność i żywość. Wydawane przez kanarka tony zdają się  bardziej miękkie i pełne. Obecnie wyłapywanie kanarków dzikich jest zabronione, tak samo jak handel nimi.

Hodowla kanarków w Europie

Gdy pod koniec XV wieku Hiszpanie dopłynęli do Wysp Kanaryjskich ich uwagę zwróciły pełne wdzięku ptasie trele, dobiegające nie tylko spomiędzy konarów drzew, ale także z klatek trzymanych przez tubylców. Oczarowani śpiewem kanarków Hiszpanie zabrali kilka pierwszych sztuk do swojego kraju i tam rozpoczęto ich hodowlę. Pierwszymi, odnoszącymi sukcesy hodowcami tych ptaków byli hiszpańscy mnisi, którzy już wkrótce zapewnili sobie monopol na handel kanarkami, dopuszczając do sprzedaży jedynie samce. Z hiszpańskich hodowli kanarki trafiały m. in. Do Francji, Anglii oraz do Włoch. Niewielu jednak mogło sobie pozwolić na zakup kanarka. Trafiały one tylko do najbogatszych obywateli, gdyż ceny były niezwykle wysokie, a posiadanie tego ptaka uznawano za luksus. Popularniejsze stały się dopiero gdy ich cena spadła. Stało się tak po tym jak Włosi złamali monopol Hiszpanii na handel kanarkami. Nie do końca wiadomo jak do tego doszło, jedna z teorii głosi, iż pewien nieuczciwy hiszpański mnich odsprzedał samicę Włochom za bardzo wysoką cenę. Niewykluczone jednak, że doszło do tego przez pomyłkę, gdyż rozpoznanie płci kanarka jest bardzo trudne i wymaga doświadczenia hodowcy.

We Włoszech hodowla kanarków rozwinęła się i stopniowo ptaki zaczęły rozprzestrzeniać się po Europie. Trafiły do Tyrolu, następnie do Schwarzwaldu, a w końcu i w góry Harcu. To właśnie harceńskie kanarki zdobyły sobie sławę tych, które śpiewają najpiękniej. Następne hodowle powstawały w Holandii oraz w Szwajcarii, a później także i w Polsce.

Hodowla kanarków w Polsce

W Encyklopedii staropolskiej autorstwa Aleksandra Brucknera możemy znaleźć zapis o tym, iż kanarki w Polsce znano już w XVIII wieku. Jednak pierwsze duże hodowle powstawały w Wielkopolsce oraz na Śląsku dopiero w XIX wieku. Przeważnie nie były one prowadzone umiejętnie i nie przyczyniły się do rozwoju żadnej z odmian tych ptaków. Prawdziwe zainteresowanie hodowlą kanarka rozkwitło w Polsce dopiero po pierwszej Wojnie Światowej, po odzyskaniu niepodległości. Utworzono Centralny Zarząd Hodowców Kanarków, działający aż do wybuchu drugiej Wojny Światowej. Po zakończeniu działań wojennych hodowcy kanarków w Polsce znów stali się aktywni, a w 1952 ustanowiono Centralny Związek Hodowców Kanarków w Polsce z Zarządem Głównym w Katowicach.
Powstawały kolejne zrzeszenia i towarzystwa hodowców polskich, spośród których szczególnie odznaczył się związek EGZOTA. Celem organizacji jest zrzeszanie hodowców i pasjonatów kanarków, a także upowszechnianie wiedzy o egzotycznych ptakach.

Zdjęcie: Fotolia.pl