Koci towarzysz może umilać nam życie przez długie lata. Do obecności pupila łatwo się przyzwyczaić, jednak dużo trudniej wyobrazić sobie, że mogłoby go kiedyś zabraknąć. Rozwój medycyny weterynaryjnej spowodował, że wiekowe mruczki nie są obecnie niczym nadzwyczajnym. Do ilu lat mogą naprawdę dożyć koty? Od czego zależy długość życia naszych milusińskich?

Średnia długość życia kotów

Koty przebywające na stałe w mieszkaniach żyją przeciętnie około 12-15 lat. Mruczki wychodzące (dowiedz się, jak i czym karmić kota wychodzącego KLIK), które na co dzień mają możliwość swobodnych wędrówek, zazwyczaj dożywają jedynie 7-8 lat. Warto pamiętać, że są to jedynie wartości uśrednione. Oznacza to, że zarówno pupil wylegujący się na kanapie, jak i zapalony łowca może towarzyszyć nam dużo dłużej. W sprzyjających warunkach futrzaki mogą dożyć nawet 20 lat. Zdarzają się również mruczki przekraczające tę granicę – wciąż jest to jednak rzadkością.

Najstarsze koty na świecie

Wśród mruczków niekwestionowaną rekordzistką, jeśli chodzi o długość życia, jest kotka Creme Puff. Według Księgi rekordów Guinnessa przeżyła ona dokładnie 38 lat i 3 dni. Choć innym futrzakom daleko do tego rekordu, obecnie nie brakuje zwierzaków, które również dożywają niezwykle sędziwego wieku. Do niedawna mianem najstarszego żyjącego kota na świecie mógł się poszczycić 30-letni kot syjamski o imieniu Scooter. Po jego śmierci (w kwietniu 2016 roku) tytuł prawdopodobnie powrócił do 27-letniego maine coona o imieniu Corduroy.

Jak przeliczyć wiek kota na ludzki?

Z pewnością każdy kiedyś zastanawiał się, na jakim etapie życia znajduje się obecnie jego milusiński. Można przyjąć, że futrzak, który skończył rok, odpowiada 15-letniemu człowiekowi. Drugi rok życia to około 10 ludzkich lat. Później rozwój mruczka nie jest już tak gwałtowny - na każdy koci rok życia przypada około 4 lata życia człowieka. Kiedy zwierzak ukończy 21 lat można uznać go za naprawdę długowiecznego - jest bowiem zbliżony rozwojowo do 100-latka.

Co wpływa na długość życia kota?

Trudno przewidzieć, jak długo będziemy mogli cieszyć się z towarzystwa pupila. Czynniki wpływające na długość życia naszych podopiecznych są niezwykle zróżnicowane. Nad niektórymi z nich zwyczajnie nie mamy kontroli. Duże znaczenie mają geny. Średnia wieku może nieco różnić się także w zależności od rasy.

Nie można jednak zapominać, że głównie od naszej opieki nad mruczkiem zależy, ilu lat dożyje. Co zrobić, aby przedłużyć życie swojemu ulubieńcowi? Przede wszystkim wskazane są częste wizyty u weterynarza. Umożliwią one szybkie wykrycie choroby, a co za tym idzie - również jej skuteczne leczenie. Nie mniej istotne są regularne zabiegi profilaktyczne. Nie zapominajmy o szczepieniach i ochronie futrzaka przed pchłami i kleszczami.

Na długość życia zwierzaków wpływa również dieta. Tylko wysokiej jakości pokarm, dostosowany do trybu życia i wieku naszego pupila, jest w stanie w pełni zaspokoić jego potrzeby. W żadnym wypadku nie należy jednak przekarmiać kota  (przeczytaj więcej o tym, jak często karmić kota KLIK).

Długowieczność często jest związana z odpowiednią aktywnością fizyczną. Kot, który całe dnie spędza leniwie, wylegując się w mieszkaniu, jest bardziej narażony na choroby. Z tego względu warto angażować pupila w różnorodne zabawy. Codziennie powinniśmy poświęcić przynajmniej kilkanaście minut na wspólne harce z ulubieńcem. Niezbędne jest też dostarczenie mruczkowi zabawek interaktywnych, które pozwolą mu zwalczyć nudę, kiedy nie będzie nas w domu. Aktywności fizycznej z pewnością nie zabraknie futrzakom, które spędzają czas na świeżym powietrzu. Niestety - wypuszczanie kota na zewnątrz jest obarczone pewnym ryzykiem. Nie bez przyczyny mruczki wychodzące żyją znacznie krócej niż pupile przebywający wyłącznie w mieszkaniach. Poza domem nie sposób bowiem ustrzec futrzaka przed niebezpieczeństwem - wypadkiem samochodowym, zranieniem czy zatruciem.

Jeśli chcemy, aby nasz pupil dożył sędziwego wieku, musimy zadbać również o jego samopoczucie. Futrzaki, które żyją w permanentnym stresie, są bardziej podatne na wszelkie choroby. Upewnijmy się więc, że nasz pupil ma wystarczająco dużo zabawek, może w spokoju odpocząć i czuje się całkowicie bezpieczny. Nic nie zastąpi jednak naszej uwagi i czułości. Regularnie spędzajmy czas z mruczkiem i stale umacniajmy wzajemną więź.

Zdjęcie: Fotolia.pl